img01001 djvu

9

A reforma naszego szkolnictwa średniego? A programy języka i literatury polskiej dla nowych gimnazjów i liceów? Programy gimnazjalnc literaturę XVI wieku potraktowały po macoszemu: spotykamy się tam zaledwie z kilkoma wyjątkami z pism praojca literatury narodowej Keja i z nielicznymi fragmentami wielkiej liryki Jana Kochanowskiego. Lepiej przedstawia się rzecz na pozór w liceach, ale tu znowu istnieje obawa, że brak czasu, konieczność szybkiego przelotu nad całością literatury odbije się na grunlowności studium.

W nauce języka polskiego w szkole średniej (szczególnie w gimnazjum) przerzucono większą wagę ze znajomości piśmiennictwa na znajo-m ość kultu r y d u cli o w ej XVI wieku. Czy stało się źle? Czy wyjdzie to na niekorzyść młodzieży? Z pewnością nie. Ko jeśli młodzież gimnazjalna nie może dzisiaj zajmować się literaturą XVI w., gdyż nie jest do lego po prostu intelektualnie dojrzała, jest za młoda (a i język staropolski czy łacina sprawiają niemałe trudności), lo niechże przynajmniej zapozna sie z grubsza z obliczem kultu rai no-d ucho wy ni i umysłowym lego ważnego stulecia, z prądami nurtującymi te czasy, niech zrozumie, choćby najogólniej, ale z całą pewnością, na czym polegała tej epoki niezwykłość i znaczenie w formowaniu się polskiej kultury duchowej.

I jeszcze jedno: niech dowie się — w myśl postulatu aktualizacji — dlaczego znajomość wieku zło-