img011

wysokie regały itp.), pomieszczenia zostały specjalnie przystosowane ilu potrzeb jej czytelników, by były przestronne i tak umeblowane, by poru szanie się wózkiem inwalidzkim nie sprawiało kłopotu. Przy wejściu tlu budynku są miejsca parkingowe dla osób niepełnosprawnych, p<>djn/,i| oraz platforma do transportu wózków na wyższe kondygnacje w lm<lvn ku. W pomieszczeniach Śląskiej Biblioteki Terapeutycznej czytelnit _v mogą skorzystać nie tylko z bogatego księgozbioru, lecz do ich dyspozycji przeznaczone są również stanowiska komputerowe, ksero, stanowiska ilu odsłuchiwania książki mówionej. Jest też miejsce, w którym odbywali się imprezy organizowane dla osób niepełnosprawnych i przez osoby ma pełnosprawne, a także czytelnia prasy bieżącej, udostępniająca oluilii 80 tytułów czasopism (dzienników, prasy regionalnej, czasopism o lin ści ogólnej oraz poruszających problematykę osób niepełnosprawnychI Śląska Biblioteka Terapeutyczna jest pierwszą placówką w regionie wy posażoną w urządzenie „Auto-lektora”, dzięki któremu osoby niewidome i niedowidzące mogą korzystać w pełni z całego księgozbioru Biblioteki Śląskiej (Skorupiński 2004, s. 27).

Personel Śląskiej Biblioteki Terapeutycznej liczy pięć osób.

Od momentu powołania Śląskiej Biblioteki Terapeutycznej Biblioteki Śląskiej odwiedziło ją prawie 7000 czytelników.

BIBLIOGRAFIA

Blaszczyk S., 2002, Biblioteka Śląska w Katowicach skończyła 80 lal, „Poradnik Bihliotokni >,i nr 12.

Borecka I., 1992, Biblioterapia - nowa szansa książki, Wyd. WSP, Olsztyn.

Borecka I., 2001, Biblioterapia. Teoria i praktyka. Poradnik, Wyd. SBP, Warszawa.

Borecka I., Ippoldt L., 1998, Co czytać aby łatwiej radzić sobie w życiu, czyli wychowanie ilu In blioterapii, Wyd. Policealne Studium Kształcenia Animatorów Kultury i Bibliololuu <\ Wrocław.

Czajkowski F., Rola czytania i materiałów czytelniczych w rehabilitacji osób z niepelnoHinnie nością, [w:] Ośrodek Czytelnictwa Chorych i Niepełnosprawnych WBP - Książnicy Kopa ni kańskiej, red. M. Gogulska, Toruń 2003.

Kucharska I., 2002, Ad maximam Poloniae et Silesiae gloriam, „Nasze Sprawy”, nr I I

Kucharska I.. 2004, Odsłaniać świat, „Nasze Sprawy”, nr 6.

Skorupiński Z., 2004, Dla niewidomych czytelników, „Nasze Sprawy”, nr 6.

Szczepański H., 2004, Nowoczesna książka i jutro niewidomych bibliomanów, „Dźwiylt Hlnwii nr 1(13).

Tomasik E., 1992, Zagadnienia pedagogiki specjalnej w literaturze. Przewodnik bibliogrtilictiiy WSPS, Warszawa.

ROZDZIAŁ II

FORMY WSPARCIA I OPIEKI

1. Ośrodki wsparcia dziennego (Piotr Sikora)

Podstawowe kierunki funkcjonowania ośrodków wsparcia dziennego

Osoby, które ze względu na wiek, chorobę lub niepełnosprawność wymagają częściowej opieki, mogą zostać nią objęte w ośrodkach wsparcia Są to placówki dziennego pobytu, będące jednostkami organizacyjnym: pomocy społecznej. Wyróżnia się następujące kategorie ośrodków wsparcia dziennego:

-    środowiskowy dom samopomocy,

-    dzienny dom pomocy,

-    dom dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży,

-    schronisko i dom dla bezdomnych,

-    klub samopomocy (DzU 2004, nr 64, poz. 593).

Placówki wsparcia dziennego są również wymienione w ustawie o pomocy społecznej w kontekście pracy z rodziną niewydolną wychowawczo jako instytucje udzielające wsparcia rodzinie mającej trudności w wypełnianiu swoich zadań oraz dziecku z tej rodziny. Wskazano, że w celu wsparcia funkcji opiekuńczych rodziny dziecko może zostać objęte opieką i wychowaniem w następujących placówkach opiekuńczo-wychowawczych wsparcia dziennego:

opiekuńczej, prowadzonej w formie kół zainteresowań, świetlic, klubów, ognisk wychowawczych, które pomagają dzieciom w pokonywaniu trudności szkolnych i organizowaniu czasu wolnego,