ŻYWE DRZEWO

Czas trwania: 5-10 minut.

Przeznaczona dla: dzieci powyżej 8 lat. Grup liczących 10-25 dzieci. Nadaje się do odprężenia grupy i sprawia uczestnikom wiele radości.

Opis zabawy

Około 1/3 grupy jest „niewidoma" i szuka „żywych drzew". „Niewidomi" zamykają oczy lub otrzymują przepaskę na oczy. Pozostali uczniowie są „żywymi drzewami"; rozpraszają się w pomieszczeniu, siadają, kucają lub kładą się w określonym miejscu, pozostając tam jakby wrośnięci. Jeżeli „niewidomy" znajdzie ich, zamieniają się rolami. Dawny „niewidomy" prowadzi partnera na środek pomieszczenia, zawiązuje mu oczy i szuka sobie miejsca, w którym „zapuszcza korzenie".

Inna możliwość

W trzeciej roli obok „niewidomego" i „żywego drze­wa" występują „skrzaty". Istnieją dobre i psotliwe. Mogą „niewidomego" — nic nie mówiąc — skierować ostrożnie w kierunku „żywego drzewa" (np. lekko go dotykając) albo świadomie wprowadzić w błąd. Moż­na też uzgodnić kształt „żywych drzew": „świerki" (z ramionami podniesionymi do góry), „dęby" (ramio­na w bok). „Niewidomi" wyzwalają się dopiero wte­dy, gdy wymienią właściwą nazwę „żywego drzewa".

Pomoce

Młodszym dzieciom należy przebieg gry krótko zade­monstrować. Zabawa udaje się szczególnie jeżeli w jej trakcie jak najmniej się mówi. Można też uzgodnić znaki, gdy „niewidomy" sądzi, że znalazł „żywe drze­wo" (np. trzykrotne ostrożne dotknięcie ramienia). Następnie „żywe drzewo" wprowadza zamianę ról.

Wskazówki pedagogiczne

Zabawa rozwija orientację w przestrzeni i dla dzieci młodszych może być już prawie próbą odwagi. „Nie­widomi" powinni chodzić powoli i ostrożnie, żeby nie wyrządzić sobie krzywdy. W wypadku uczniów klas początkujących prowadzący zabawę odgrywa rolę „dobrego" ducha, żeby rozwiązywać ewentualne pro­blemy.

---