019901

326

OPASKI. — ZAWIJANIA.

Opaska na głowę.

Zamaczaj dobrze całą głowę wodą, poczem zawiąż ją suchem płótnem lub ręcznikiem, a po wierzchu daj znowu drugi suchy ręcznik. Opaska trwa pół godziny.

Opaska szyjna.

Płótno szerokości szyi zamaczaj we wodzie, wykręć, i zawiń niem szyję. Po wierzchu daj suche płótno, ale szersze niż pierwsze, aby zamknąć wszelki dostęp powietrza do opaski. Opaska bierze się w łóżku, trwa zazwyczaj całą godzinę, a zmienia się ją co 20 minut.

Zawijanie małe, albo opaska krótka.

Rozściel na łóżku wełniany koc, a na nim połóż mokre, wykręcone płótno. Na nim kładzie się pacjent, a druga osoba zawija go najpierw mokrem płótnem, poczem suchym kocykiem, który związać można sznurkiem lub taśmą, wreszcie nakrywa go niezbyt grubo. Gdy pacjent nie bardzo chory, może sobie założyć sam opaskę krótką, jak tu uwidoczniono na obrazie do str. 93. — Zabieg trwa półtorej godziny.

Zawijanie dolne, albo opaska dolna.

Zaczyna się pod pachami i sięga aż do nóg, które się razem zawija. Najpierw rozściela się koc wełniany na łóżku, a na nim mokre płótno wykręcone, na którem pacjent się kładzie. Uważaj, aby nogi były dobrze przykryte, iżby powietrze nie miało żadnego przystępu.

Opaska nożna i zawijanie łydek.

Płótno macza się w przepisanym odwarze lub wodzie, poczem wykręca się je i zawija na nodze, lub na łydce. Po wierzchu daje się suche płótno, flanelę albo wełnę. Zawijanie trwa półtorej godziny, ale po 3 kwadransach odmienić je należy i pierw zamaczać.

Płaszcz hiszpański.

Płaszcz umyślnie do tego celu sporządzony zamaczaj, wykręć, ubierz na gołe ciało, i połóż się w nim na kocu rozścielonym na łóżku. Koc zawiń dobrze, i przykryj pierzyną lub kołdrą po wierzchu. Płaszcz leży półtorej lub dwie godziny.

Mokra koszula.

Koszula zwykła macza się w odwarze siana, gałązek świerkowych itp. wykręca, ubiera w nią pacjenta i zawija w koc na łóżku poprzednio rozesłany, poczem przykrywa go pierzyną lub kołdrą. Kocyk musi być dość szeroki, aby dobrze zamykał mokrą koszulę, broniąc przystępu powietrzu.

Okład górny.

Płótno złożone we troje lub czworo, nieco szersze jak piersi pacjenta, a długie od szyi aż do uda, macza się we wodzie, wykręca i przykłada na gołe ciało. Po wierzchu albo suche płótno we troje, lub kocyk zamykają powietrze; wreszcie okryj chorego kołdrą. Okład leży 3 kwadranse lub 1 godzinę.

Okład dolny.

Kocyk wełniany lub suche płótno złożone we troje, czworo, rozściel na łóżku, na niem mokre, wykręcone płótno, na które układa się chory, i zawija szczelnie. Okład musi od karku wystarczyć przez cały stos pacierzowy do pośladków. Leżeć na niem pół godziny do 3 kwadransy.

Szal lub chustka trójkątną.

Jak rycina do str. 108 wskazuje, zakłada druga osoba chustkę trójkątną na barki i pierś pacjenta, poczem okrywa go suchem płótnem lub wełnianą chustką. Chory