021 (14)

Spirala cen i plac

P’

AP n P

Przyrost dochodów, czyli płac, powoduje wzrost cen.

Ujęcie monetarne ważną rolę przypisuje naturalnej stopie bezrobocia, co znacznie upraszcza analizę istoty i przyczyn inflacji.

^ Zalecenia monetarystów:

. rezygnacja z polityki typu keynesowskiego,

. regulowanie wzrostu podaży pieniądza,

. dążenie do równowagi rynku pracy przy naturalnej stopie bezrobocia.

\ j Skutki inflacji:

. przerodzić się może w hiperinflację,

• powoduje niesprawiedliwą redystrybucję dochodów.

. redukuje sprawność mechanizmów rynkowych,

. utrudnia wzrost gospodarczy.

Skutki nieoczekiwanej inflacji: • transfer zasobów od wierzycieli do dłużników (rośnie popyt na kredyt),

. transfer zasobów od pracowników do przedsiębiorstw (rośnie popyt na pracę).

Skutki oczekiwanej inflacji:

• podobne skutki, jak w inflacji nieoczekiwanej, gdy przewidywania zawodzą,

• przy pełnych dopasowaniach nie następują zmiany w zakresie zatrudnienia, a tylko nominalne skutki w zakresie cen i płac,

. dążenie do indeksowania, wyższe dodatki od ryzyka przy stopach procentowych.

antyinflacyjne f— zależą od określonej polityki makroekonomicznej.

a także rodzaju inflacji.

U zwolenników keynesizmu (inflacja popytowa) narzędzia mają charakter fis-

kalno-flnansowy i obejmują:

. podnoszenie stopy podatkowej (przytłumienie popytu),

. cięcia wydatków budżetowych,

. ograniczenie popytu inwestycyjnego i konsumpcyjnego przez sprzedaż obligacji, . podnoszenie stopy procentowej i stopy rezerw bankowych.

Z inflacją kosztową walczy się poprzez politykę dochodową, a mianowicie: . zamrożenie cen i płac (administracyjne),

. zmiany zasad kształtowania cen i płac,

. układy zbiorowe między pracodawcami a pracobiorcami.

na temat inflacji

. miara zasobu pieniądza ustalana jest arbitralnie, a przewidywana inflacja może być wyższa,

. trudno utrzymać wzrost podaży pieniądza w czasie,

• kwestionuje się tzw. stabilną szybkość obiegu; jeżeli nie ma stabilności, to przewidywania są chybione.