10674 Scan10072

QRS i podzielenie liczby 300 przez tę liczbę zapisie 1 między kolejnymi zespołami QRS ją się 4 duże kwadraty, więc częstość rytmu 300/4 = 75 na minutę). Metoda ta jest mniej :na gdy rytm jest niemiarowy, ponieważ odstę-ędzy zespołami QRS nie są wówczas stałe.

sób nie jest dokładny, gdy odstęp między ze-QRS nie odpowiada całkowitej liczbie dużych ów. W takiej sytuacji należy obliczyć liczbę ma-adracików między kolejnymi zespołami QRS lić przez nią 1500 (np. w zapisie 1 pomiędzy i zespołami QRS jest 20 małych kwadracików, częstość rytmu wynosi 1500/20 = 75/min).

nie można policzyć liczbę cyklów serca ónym czasie w sekundach i przeliczyć na Np. jeśli na przesuw 30 dużych kwadratów orzypadło 8 cyklów serca lub na przesuw 15 kwadratów (3 s) przypadły 4 cykle to czę-7tmu wynosi 80/min (ryc. 7.8).

ZESPOŁY QRS SĄ REGULARNE CZY NIE?

ze można to łatwo określić. W przypadku rytmów zmiana częstości z uderzenia na ie towarzyszące niemiarowym rytmom jest ewidentna. Niektóre rytmy są okresowo miaro-przejściowe zmiany odstępu R-R powodują ‘wość.

j analizie należy poddać zapis o odpowied-ości, mierząc wszystkie odstępy R-R i po-c je wzajemnie, aby wykryć każdą niemiaro-która nie jest widoczna na pierwszy rzut oka.

się w tym celu przydają specjalne cyrkle lub 4 ternatywnie, można zaznaczyć na kartce pa-oołożenie dwóch sąsiadujących ze sobą iden-punktów w cyklu serca (np. szczyty załam-i przykładać do kolejnych odcinków zapisu, jest miarowy znaki wypadną dokładnie na kolejnych par załamków R.

rytm jest niemiarowy należy zdecydować:

jest całkowicie niemiarowy, bez powtarzal-sekwencji odstępów R-R?

podstawowy rytm jest miarowy, a niemiaro-pojawia się okresowo?

zmiany odstępów R-R mają charakter nawra-

y?

zmiany okresowo się powtarzają, zależność zespołem QRS, a załamkiem P, wymaga do

kładnej analizy, jak to opisano poniżej. Gdy odstępy R-R są całkowicie niemiarowe (nieregularnie nieregularne), a morfologia zespołów QRS się nie zmienia najprawdopodobniej jest to migotanie przedsionków (zapis 6).

Miarowy rytm podstawowy może się stać niemiarowy w wyniku ekstrasystolii (pobudzeń dodatkowych). Pobudzenia dodatkowe mogą być pochodzenia przedsionkowego bądź komorowego, a ich morfologia zależy od położenia „ogniska”, które jest ich źródłem.

Jeżeli zespół QRS pobudzenia dodatkowego jest wąski (krótszy niż 0,12 s), najprawdopodobniej pochodzi ono z ośrodka zlokalizowanego powyżej miokar-dium komór (np. z przedsionków lub z węzła AV).

Pobudzenia dodatkowe z szerokimi zespołami QRS są pochodzenia komorowego lub są pobudzeniami nadkomorowymi, którym towarzyszy blok odnogi.

Przedwczesne pobudzenia przedsionkowe z szerokimi zespołami QRS można czasem zidentyfikować dzięki obecności poprzedzającego je załamka P. Dodatkowym pobudzeniom komorowym towarzyszy niekiedy załamek P pojawiający się zaraz za zespołem QRS, powstający na skutek wstecznego przewiedze-nia pobudzenia z komór do przedsionków.

Pobudzenia dodatkowe, które wystąpią przed kolejnym pobudzeniem zatokowym określa się mianem przedwczesnych (zapis 7).

Pobudzenia wywodzące się z węzła AV lub z mięś-niowki komór, pojawiające się po długiej pauzie, np. podczas bradykardii zatokowej albo zatrzymania zatokowego, zwane są pobudzeniami zastępczymi (zapis 8), co sugeruje, że ognisko w węźle AV lub komorze, generujące to pobudzenie działa jako tzw. „zastępczy” rozrusznik, gdyż prawidłowy rozrusznik w węźle zatokowym jest zbyt wolny lub nie funkcjonuje. Pobudzenia dodatkowe mogą występować pojedynczo, w parach lub po trzy. Jeśli więcej niż trzy pobudzenia dodatkowe nastąpią szybko po sobie są traktowane jako tachyarytmia.

Arytmia występująca okresowo na przemian z rytmem zatokowym jest określana jako napadowa.

Jeżeli pobudzenia dodatkowe występują na przemian z pobudzeniami zatokowymi przez pewien czas, rozpoznaje się bigeminię. Można mówić o „bi-geminii przedsionkowej” lub „bigeminii komorowej", w zależności od pochodzenia pobudzeń dodatkowych.

]

Europejska Rada Resuscytacji

ALS 73