12247 IMG"61

Do podstawowych rozwiązań osadników gnilnych można zaliczyć:

—    osadniki wielokomorowe z prefabrykowanych elementów o kształcie okręgu z wewnętrznym podziałem na komory (rys. 13-9),

—    monolityczne osadniki wielokomorowe z komorami o rzucie prostokątnym (rs. 13-10),

—    prefabrykowane osadniki wielokomorowe, w których każda komora zbudowana jest z kręgów żelbetowych, z przewodami łączącymi komory, wykonanymi z rur żeliwnych o średnicy min. 150 mm (rys. 13-11).

Zaletami osadników gnilnych są: prosta budowa, uśredniająca działanie na ścieki, skrócenie żywotności bakterii chorobotwórczych i dobre strącanie zanieczyszczeń koloidalnych. Do wad należy zaliczyć: wysoki jednostkowy koszt budowy i niedostateczny stopień oczyszczenia.

Odpływające ścieki są ciemne, cuchnące, brak w nich tlenu, zawierają rozpuszczony siarkowodór. Ponadto, w warunkach wiejskich osadniki gnilne zazwyczaj nie są eksploatowane właściwie, ścieki przepływające przez przepełnione osadem komory nie zostają oczyszczone i pogarszają swoje właściwości.

13.6,3. Oczyszczanie ścieków w środowisku gruntowym

Ścieki przed oczyszczeniem w środowisku gruntowym należy poddać oczyszczaniu wstępnemu, np. w osadnikach gnilnych. Oczyszczanie w gruncie można prowadzić:

1) bez rolniczego wykorzystania ścieków, stosując:

—    studnie chłonne,

—    drenaż rozsączający,

—    filtry gruntowe (pola filtracyjne),

. studnie

chłonne. S

^>2). Służą do wpi j^tn oczyszczeniu v

[« (otwarte) dno i ot ■

' studnie chłonne stos j i m³/d) i w grunta. ^ w szczególności

^stępują utwory mało , drenażu rozst

stosowany tam, gc jm studni chłonnej.

Efekt działania studr Kto stosowane jest dc ■ilu enihrnn. Wvdainc

i - wydajno ścieków, ^ — średnica — wysokoi ⁹ ~~ dopuszc chni wg

380