15262 skanuj0030 (48)

pozorom nie dało większych korzyści, ze względu na obawę popełnienia błędu, spowodowaną remontami i przeróbkami w okresach późniejszych. Budynki poprzez setki lat swojego istnienia ulegały licznym remontom i przeróbkom, które wprowadzały gwoździe z różnych epok, i dziś nie jest praktycznie możliwe ich chronologiczne rozróżnienie. Z tego też powodu musiano zrezygnować z wykorzystania gwoździ budowlanych w charakterze zarówno materiału podstawowego, jak i porównawczego.

Przechodząc do omówienia wsj>omniancgo wyżej porównawczego materiału ceramicznego przedstawione zostaną dwa podstawowe w tym wypadku profile archeologiczne z Góry Gnojowej w Warszawie oraz z Góry Zamkowej w Wyszogrodzie z ich rozwarstwieniem, uzasadnieniem datowania poszczególnych warstw oraz występującej ceramiki Góra Gnojowa w Warszawie to dawne miejskie wysypisko śmieci chronologicznie odpowiadające okresowi od powstania miasta w warstwach dolnych do końca XVIII wieku w partiach górnych.

Górne warstwy do głębokości około 5 m składały się z gruzu ceglanego z mniejszymi i większymi fragmentami cegieł, wapnem, śladami węgli i szarej ziemi. Niżej warstwa była w zasadzie jednakowa i składała się z brunatnej ziemi z bardzo dużą domieszką drobnych fragmentów części organicznych, występującymi poprzez nie wkładami gliny oraz warstw popiołu i spalenizny. W warstwie od poziomu 5 m do około 9 m występowała ceramika określana jako pochodząca z wieku XVII i XVIII. W warstwie tej znaleziono kilka monet z drugiej połowy XVII w., tzw. Boratynck. Od poziomu 9 m do poziomu 14 m z obu stron oddzielona wkładami gliny występowała warstwa z ceramiką z wieku XVI. Warstwa ta była datowana srebrną monetką z czasów Zygmunta Augusta. Niżej zalegała warstwa z materiałem średniowiecznym. Sięgała ona do głębokości około 25 m.

Góra Zamkowa w Wyszogrodzie to miejsce, na którym początkowo znajdował się gród z czasów Konrada Mazowieckiego (XIII wiek), a następnie Zamek. Okres powstania zabudowy nastąpił około połowy XIV wieku. Zupełnie zaniechano wykorzystywanie zabudowań zamkowych około połowy XVIII w. Pod warstwą humusu zalegała tu warstwa ziemi przemieszanej z gruzem o grubości około 90 cm. Poniżej znajdował się bruk kamienny z polnych kamieni. W warstwie tej występowała ceramika charakterystyczna dla wieków XVII i XVIII, datowana monetą z drugiej połowy XVII w. Pod nią zalegała warstwa o grubości około 0,50 m składająca się z zielonkawego iłku przemieszanego z czarną ziemią. Występowała tu ceramika średniowieczna. Elementem datującym jest grot bełtu od kuszy z trzpieniem występujący w wiekach XIV—XV. Niżej od głębokości około 3 m występowała jałowa warstwa nasypowa, na którą składała się brązowa glinka. W warstwie tej usypanej w momencie budowy zamku a służącej do podwyższenia naturalnego wzgórza występowało wzmacniające je palowanie. Następnie aż do głębokości około 6,6 m występowała warstwa związana z wcześniejszym grodem Konrada Mazowieckiego. Składała się na nią ziemia o barwie brązowej z niewielkimi wkładami zielonej glinki. Zachowały się tu w bardzo dobrym stanie konstrukcje drewniane dawnego grodu. W warstwie tej występowała ceramika z wieku XIII. Naturalnym elementem dutującym jest tu wyżej wspomniana górna jałowa warstwa iuiwieziona w połowie XIV w. oraz przekazy o budowie grodu / czasów Konrada Mazowieckiego, a ponadto grot bełtu od ku-s/.y z tulejką typowy dla wieku XIII i XIV.

Najstarszy w omawianej pracy materiał ceramiczny pochodzący z połowy XIII wieku i zalegający dolne poziomy tak w Wyszogrodzie, jak i na Górze Gnojowej w Warszawie, składał się w zasadzie wyłącznie z garnków o barwie brązowej, grubościennych, o stosukowo prymitywnej technice wykonania. Wylew wygięty na zewnątrz, przy czym sama krawędź pogrubiona i często rozczłonkowana. Jego średnice duże, dochodzące do około 22 cm. Górna partia brzuśca zdobiona ornamentem pasmowym prostym, falistym lub zygzakowatym. Dno wykonane na podsypce. Domieszka bardzo urozmaicona składająca się z gruboziarnistego i średnioziarnistego tłucznia oraz śred-

71