1 Ua^k mn) do dziecka.
2 Nu atu pafśgra aa podłodze lob u «4c. Umieść je*o rękę płasko dłocuą w d<5Ł m papierze. Powiedz: _To jest twoja lęka".
3- Otuysuj ołówkiem jego rękę. by zrobić sd* statyczny ryssaek.
4. Pokaz mu laa rysunku) jego palce i kciuk Nazwij je: _Tu jest twój kciuk". -To jest twój palec (wskazujący...)". „Tu jest twój mały palec” (możesz naszkicować jego paznokcie na palcach).
3. Jeżeli dziecko zechce leżeć spokojnie przez kilka minut, połóż je na dużym kawałku papieru. Obrysuj szybko jego ciało. Naszkicuj na rysunku ubranko dziecka dobierając odpowiednio do ubranka kolory. Napisz imię dziecka pod rysunkiem.
Każde dziecko w wieku poniemowlęcym lub przedszkolnym może się w to bawić.
I. Odry suj stopę dziecka. Postępuj tak. jak z ręką.
2 Narysuj owalną figurę. Naszkicuj na niej oczy. nos. usta i uszy. Porównaj rysunek z rysami dziecka. Nazwij je.
1. Stworzyć warunki korzystne dla dodatkowego oddziaływania słownego.
2. Zapewnić dziecku odpowiednie zajęcie w domu, gdy jego aktywność poza domem jest ograniczona.
X • 28
_
Okna. najlepiej takiego, które wychodzi na ulicę. Może być okno wychodzące na podwórko. jeżeli jest tam wiele rzeczy do oglądania.
1. Co możesz zobaczyć z okna? Pomyśl, na co mogłabyś zwrócić uwagę dziecka. Wybierz kilka obrazków tych rzeczy.
2. Usiądź z dzieckiem i patrz przez okno. Nazywaj to. co zatrzyma twój wzrok. Zwróć na to uwagę dziecka. Przykłady: drzewo, kwiaty, piesek, kot. ptaszki, samolot na niebie, ludzie, przejeżdżające samochody i ciężarówki.
3. Porównaj to. co dziecko widzi, z obrazkami tych samych rzeczy.
Mów o pogodzie — deszczu, śniegu, wietrze itp., gdy wyglądasz z dzieckiem przez okno.