16190 IMG54

H Erpenstein, R. Borchard, R Dicdricm

W Jecaemu chirurgicznym chorób przyzębia stosuje saę wiele metod, szczegółowo opisanych w dalszej oęSci podręcznika. Niniejszy rozdział zawiera infor* madę na temat podstawowych technik wykorzystywanych w chirurgii przyzębia.

2.1 Cięcia

.Zabiegi chirurgiczne w jamie ustnej można podzielić na penodon tołogiczne, stomatologiczne i implan-®ologiczne W procedurach zaproponowano wiele capć które z punktu widzenia periodontologów prawie zawsze naruszały tkanki przyzębia brzeżnego.

Przebieg cięcia podczas zabiegu można skorygować tylko w ograniczonym zakresie. Właściwyjwyfaór dęcu wymaga spehiienia określonych warunków:

•    dokładnej znajomości topografii procesu patologicznego |np położenia i rozległości ubytków kostnych) fryc. 1);

•    zapewnienia wystarczającego odżywiania płata;

•    oszczędzania sąsiadujących struktur anatomicz-/ nydh;

•    wystarczającego wglądu w pole zabiegowe;

•    możliwości przedłużenia linii cięcia w trudnej do prarwidzenia sytuacji śródzabiegowej;

•    zabezpieczenia zamknięcia rany na podłożu kostnym.

fcaełi warunki te nie zostaną całkowicie spełnione, może dochodzić do nieprawidłowego gojenia i komplikacji pozabiegowych, które niekorzystnie wpływają na końcowy wynik zabiegu lub stają się powodem roszczeń sądowych (np. uszkodzenie nerwu, znaczne upośledzenie estetyki).

Lt.1 Gęda w chirurgicznym

leczeniu periodontologicznym

asadracac) dzieli się je na cięcia poziome i pionowe. fręeit poziome służą uwolnieniu płatów z po-Krscłini korzenia. Cięcia pionowe określa sie rów-STako uwalniające, ponieważ pozwalają na mohi-

Ryc. 1.

a)    Cięcie poprowadzone właściwie. Przebiega wystarczająco daleko od brzegu ubytku kostnego, dzięki czemu założona później błona nie leży w rzucie cięcia.

b)    Cięcie poprowadzone nieprawidłowo. Dystalnie przebiega bezpośrednio nad brzegiem ubytku kostnego (strzałki), co sprawi, że błona będzie leżała później pod linią cięcia.

lizację płatów i/lub ich reponowanie w różnych kie-runkach (dowierzchołkowo, dokoronowo, bocznie).

Cięcia poziome

W cięciach poziomych    fiię cięcia wyry-

ne i wewnętrzne (ryc. 2). W wariancie zewnętrz-nym pÓmiędzy korony zęba a skalpelem Jest rozwarty. Jest to typowe cięcie dla^gm^wektómii. Prowadzi ono zawsze do hąydżn dużej wtrątf tkanek i z tego względu zostało prawie, całkowicie zarzucony Wyjątkiem są rozległe nirm^ty dziąseł.

W wariancie wewnętrznym, który obecnie jest preferowany, kąt pomiędzy koroną zęba^jdwdgelem jest ostryg

Przebieg cięcia poziomego, czyli odległość względem brzegu dziąsła, zależy od:

•    głębokości kieszonki,

•    szerokości dziąsła zrogowaciałego,

•    wymaganego pozabiegowego położenia brzegów płata.

23