17639 Urszula Kozioł wiersze, Pierwszy śnieg

*64

UKS/.lU A

&

w

hic to miejsce którym ciebie

ten obszar „ie znajdę

W ostatnim

poilrielna pi

się scalę

rozsypaniu

-zcmnożonn

i%ti

IMH

* **

rzeczy

Czas buntu gaśnic, wybucha i gaśnie

_w przerwach odnajdujemy siebie pośrod niezmienionych co tu było gubione, gdzieśmy stąd odbiegli —

Znowu dajemy sobie cierpliwie tłumaczyć

że słońce nazywa się słońce

deszcz nazywa się deszcz

a tu jest nasze życie

oprawione w bardzo kruche ramki —

Moje ramię prześpiewuje się do twego ramienia całujemy się z ustami pełnymi poziomek kochamy się pod gołym niebem —

wyzłocona blaskiem zachodzących lal

^{trZyk,oć nie} wygrana młodość ze swego ciernia wyzwolić chce promień.

(UW.,;, j,rvv. I97«t|

URS/UI A KO/IOI

265

Pierwszy śnieg

Pierwszy śnieg nie zakrywa niczego. Stawia czas otworem spod białych zasp wytrząsa nasze podobizny 7. lat tak odległych że aż nieprawdziwych;

W uchu nam dzwoni,) niegdysiejsze sanki i kolorowy pompon szalika lub czapki z refleksem łyżwy spada w kuli śniegu.

Biel zaskakuje nas. Stajemy cisi i wstępujemy w siebie jak do domu odzyskanego po długiej podróży gdzie ktoś nam zwraca z wielkim opóźnieniem rzeczy tak dawno od nas pożyczone że już nie wiemy czemu maj;) służyć.

uir>t/r. j'fi$

W słowach zamieszkałych przez miłość _; kryje się nieskończona możliwość przeżywania miłości takiej samej.

Coraz to inni chłopcy

będą więc parzyć sobie usta o zmięty zamsz rękawiczek Marii która właśnie wychodzi za mąż

coraz inna kobieta

kiedy nagle i gibko wspina się na palce by nakłaniać do siebie ukochanego twardą sutką wpisze w jego naskórek dowolny werset z pieśni nad pieśniami. .