19580 Wprowadzenie do MatLab (51)

4. Sprawdzenie czy dana nazwa oznacza jedną z funkcji, której M-plik znajduje

się w jednym z katalogów określonych na ścicż.ce dostępu MATLAB-a.

MATLAB używa pierwszego pliku o danej nazwie, który zostanie odnaleziony.

Jeśli nazwy funkcji powtarzają się, MATLAB wykonuje tę, którą odnajdzie jako pierwszą, korzystając z powyższych zasad. Jest możliwe utworzenie własnej funkcji o istniejącej nazwie i wykonywanie jej zamiast istniejącej już funkcji.

Kiedy wywołujemy M-plik typu funkcja, niezależnie od tego, czy robimy to z okna poleceń komend MATLAB-a, czy też z innego M-pliku. MATLAB tłumaczy tę funkcję na własny pseudokod i umieszcza go w' pamięci. Zapobiega to wielokrotnemu tłumaczeniu tej samej funkcji, za każdym razem, gdy wywołujemy ją podczas tej samej sesji. Funkcja w postaci pseudokodu pozostaje w pamięci, dopóki nic usuniemy jej stamtąd za pomocą komendy elear, lub dopóki nie zakończymy pracy w MATLAB-ie. Instrukcja elear pozw^rala na usunięcie funkcji z pamięci z następującymi opcjami:

elear nazwa_funkc j i - usuwa określoną funkcję z przestrzeni roboczej,

elear functions - usuwa wszystkie przetłumaczone M-funkcje,

elear all - usuwa wszystkie zmienne i funkcje.

Istnieje możliwość zachowania przetłumaczonej wersji funkcji lub skryptu za pomocą komendy pcode w celu użycia podczas późniejszych sesji. Na przykład instrukcja

pcode average

przekłada plik average . m na pseudokod zachowuje go w pliku o nazwie ave-rage.p. To oszczędza MATLAB-owi tłumaczenia tego pliku za każdym razem, gdy wywołujemy go po raz pierwszy podczas każdej sesji. MATLAB bardzo szybko przekłada pliki na pseudokod, dlatego w większości wykorzystanie pseudokodu nie wnosi istotnego skrócenia czasu obliczeń. Przyspieszenie obserwowane jest w przypadku dużych aplikacji graficznych. W tym przypadku, MATLAB musi przełożyć na pseudokod wiele M-plików, zanim będzie widoczny efekt działania takiej aplikacji.

Inny możliwy powód zastosowania komendy pcode to sytuacja, gdy chcemy ukryć algorytmy stworzone przez nas w danym M-pliku.

4.3. Zmienne lokalne i globalne

Jak wcześniej wspomniano, nazwy zmiennych i funkcji MATLAB-a zaczynają się od litery i składają się z dowolnej ilości innych liter, cyfr oraz znaków podkreślenia, ale przez system wykorzystywane jest jedynie pierwszych 31 znaków nazwy zmiennej. MATLAB rozpoznaje małe i wielkie litery, więc A oraz a nie będą oznaczać jednej zmiennej.

Każdy M-plik typu funkcja posiada pewien przydzielony obszar pamięci, oddzielny od główniej przestrzeni roboczej MATLAB-a, wewnątrz którego operuje.