ników. Czas odparowywania nie powinien być dłuższy niż 30 minut. Do odparowywania zaleca się preparaty, których substancją aktywną jest dlchlorfos (Nogos 500, Feka-ma dichloryos. Winy lotos)
Nieco inną zasadę stosuje się przy odparowywaniu siarki. W obecności siatki nie następuje rozwój zarodników grzyba. Z tego względu wymagana jest ciągła obecność par siarki w chronionym obiekcie. Aby to uzyskać, montuje się na stałe wydajne odparowniki. które regularnie napełnia się siarką (rys. 6.10). Podgrzewanie preparatu do temperatury 120—150 C powoduje najpierw stopienie, a następnie odparowania siarki, która po pewnym czasie opada na liście roślin i powtórnie krystalizuje.
Odymianie można przeprowadzić tylko specjalnie do tego celu przeznaczonymi preparatami. jak Pirimor (rys. 6.11), Blada-fum III czy Morestan. Gotowe ładunki preparatu stawia się na wysokości wierzchołków roślin na niepalnej podstawie, a następnie zapala je. Wydzielający się gęsty dym równomiernie rozchodzi się w pomieszczeniu, a po pewnym czasie delikatnie osiada na powierzchni liści.
i.18. Dwa typy odparowników do odparowywania siarki
Rył. 6.11. Pirimor do odymiania
W ochronie roślin warzywnych pod osłonami wykładanie granulatów stosuje się dość rzadko, chociaż ma ono liczne zalety. Granulaty są proste w stosowaniu, bardzo skuteczna. a ich działanie jest znacznie dłuższe niż innych form preparatów. Ponadto są one bardziej bezpieczne dla środowiska. W formie granulowanej produkowany jest np. preparat Vydate 10 G, który stosuje się do zwalczania mączlika szklarniowego na pomidorze i ogórku w dawce 1 g na roślinę.
Do podlewania preparaty rozcieńcza się wodą Są to najczęściej preparaty grzybobójcze. Zabieg ten chroni rośliny przed zgorzelą podstawy łodyg. Pomidory zaleca się podlewać najpóźniej po tygodniu od ich wysadzenia na miejsce stałe, stosując np. Dit-hane M-45 w stężeniu 0,2% Sadoplon 75 (0,4%), Kaptan zawiesinowy (0,2%). Cynkotox (0.2%). Na każdą roślinę przeznacza się 150—200 ml roztworu.
Ten sposób stosowania środków chemicznych polega na wykładaniu gotowych preparatów w postaci przynęt, jak preparaty ślimakobójcze — Mesurol Schnecken-korn, Pużomor — albo każdorazowo przygotowywanych przynęt, np. mieszaniny Fos-chloru płynnego 25 (0,4 I). otrąb (10 kg), cukru (0.5 kg) i wody (10 I). Tak sporządzoną przynętę przeznacza się do wyłapywania rolnic. Podana ilość wystarcza na 0.25—0.50 ha.
Wykorzystanie wszystkich metod jest najskuteczniejsze w zwalczaniu chorób lub szkodników roślin uprawnych. W praktyce integrowane zwalczanie polega na połączeniu metody biologicznej z metodą chemiczną. Integrację metod stosuje się obecnie w zwalczaniu przędziorków i mączlika szklarniowego.
Do zwalczania przędziorków za pomocą dobroczynka szklarniowego należy przystąpić w momencie pojawienia się szkodnika na roślinach. W wypadku wystąpienia większej liczby przędziorków można w obecności drapieżcy stosować preparaty ograniczające liczebność szkodnika, takie jak: Roztoczol extra płynny 8. Milbex czy Kelthane. a jeżeli wystąpią na roślinach mszyce, można je zwalczać preparatem Pirimor, który jest selektywny dla dobroczynka. Z fungicydów tylko Morestan powoduje wysoką śmiertelność P. persimifis. natomiast wszystkie pozostałe mogą być stosowane już po wprowadzeniu drapieżcy do szklarni.
Wykorzystując pasożyta Encarsia formosa