19915 ListDoMarcelli
1

16 Porfiriusz z Tyru

oe -nronicrei 0eoD to pr)8€y dya£ioy 0eoO ppTe Xeyeiy pr|T€ Trparreiy |irpre TrdvTi] el8evai d£iouy’. "0 8e d£ioę av0pa)TTOS 0eou ©eó? ay etr)

16 Kai 'Tippoeię pey apiaTa tóv 0eóy, ÓTay tw 0eą> Tpy aauTfję 8idvoiav ópoicjóaflę. 'H 8ó opotwaig ecrrai 8ia póyr|ę apeT^ę’ póyr] yap apeTT] TT]y 4iuX0^y ayco eXKei ^KaL ^POS to auyyeyeę’. Kai peya ou8ey aXXo peTa 0eóv r) dpeTrp MeiCwy apeTf|ę 0eóę. 'Geóę 8e av0pcoTroy ftepaioL TTpdacroyTa KaXd’’ 'KaKujy 8e TTpa^ewy koko? 8aipwy fiyepajy’.    ouy rroyr|pd cjjeuyei pey 06Óy, Trpóyoiay 8e

0eou elyai ou (3ouXeTai, yópou Te 0eiou toO Tray to (j>aOXoy KoXaCoyTeę airoaTaTOi ndytojs '^ux0 cro<jx)0 appó£eTai ttpóę Geóy, ael 0eóy ópą, auyecmy ael 0ew’. 'El 8e xcdp^eL tgj apxopeyco tó apxoy, Kai 0eóę ao<|>oO Kf|8eTai Kai Trpoyoer Kai 8ia touto paKapioę 6 aocJx)ę, otl emTpoTTeueTai uttó 0eoi>\ 'Oux 0 yXernra tou o(xj)ou TipLoy napa 0eą>, aXXa Ta epya. Zo4>6ę yap ayf|p Kai oiyójy TÓy 0eóy Tipą’’ 'dyOpojTroę 8e apa0f]s Kai eux^c)M-^evw? ^KaL 0uojy piaiyei tó 0eloy. Móyoę ouy lepeuę ó aoc^óę, póyoę 0eocj)iXTię, póyoę ei8dję eu£aa0ai przypadkowe słowa”⁷². „To, co sprawi, że staniesz się wart Boga, to powstrzymanie się od mówienia, czynienia i pożądania wiedzy o tym, co Jego niegodne”⁷³. „Człowiek godny Boga sam już jest bogiem”⁷⁴.

16 „Czcij Boga w najdoskonalszy sposób, do niego upodobniając swojego ducha; owe upodobnienie dokonuje się wyłącznie przez cnotę, gdyż tylko cnota pociąga duszę ku wysokości tego, z którym dzieli naturę”⁷⁵. Po samym Bogu nie ma niczego większego niż cnota. Jest on większy od cnoty: „Bóg umacnia człowieka, kiedy ten sprawia piękne czyny”⁷⁶ lecz „w czynach niegodziwych zły demon jest mu przewodnikiem”⁷⁷. „Dusza przewrotna ucieka od Boga, odrzuca przyznanie się do boskiej opatrzności, zupełnie odstępuje od prawa bożego, karzącego wszelką niegodziwość”⁷⁸. „Dusza mędrca kształtuje się na wzór Boga, nieustannie ogląda Go i nieprzerwanie z Nim przebywa”⁷⁹. „Jeśli [ziemskiego] władcę raduje sprawowanie władzy nad poddanymi, to podobnie Bóg troszczy się o mędrca i jego potrzeby, a gdy mędrzec jest szczęśliwy, to Bóg otacza go opieką”⁸⁰. „To nie słowa mędrca, a jego czyny są cenne dla Boga, gdyż mędrzec, nawet milcząc, czci Boga”⁸¹, podczas gdy „głupiec, nawet jeśli zanosi modły lub składa ofiarę, obraża boskość. Dlatego tylko mędrzec jest kapłanem, tylko on jest miłowany przez Boga i wie, jak się modlić”⁸².

⁷²    Por. Pyth., 115; Sext., 362.

⁷³    Por. Pyth., 40; Sext., 4 i 5.

⁷⁴    Por. Pyth., 4; Sext., 376 a.

⁷⁵    Jasne stwierdzenie, przypomniane w wielu innych miejscach traktatu, że tylko cnota prowadzi do Boga, zatem pobożność wyraża się w etycznym postępowaniu. Por. Pyth., 102; Sext., 381; 402

⁷⁶    Por. Sext., 304.

⁷⁷    Por. Pyth., 49; Sext., 305.

⁷⁸    Por. Sext„ 312 i 313.

⁷⁹    Por. Sext., 416; 417; 418.

⁸⁰    Por. Sext., 422; 423; 424.

⁸¹    Por. Pyth., 14; Sext., 426; 427.

⁸²    W O wstrzemięźliwości, 11.49.1 Porfiriusz raz jeszcze utożsamia kapłana z filozofem. W innych częściach tego traktatu autor opisuje specyficzny styl życia kapłana-filozofa (II.3.2), jak i rodzaj kultu Boga sprawowany przez niego (II.34.2). Także: SYF III.604 i por. Pyth., 15; Sext., 429; Hier. 1.18, p. 13, 8-9.

47