funkcji przy dawki, będącej tego samego rodzaju określeniem rzeczownika. - o przydawkę pytamy: jaki? który f ilef — o okolicznik: gdziet fttdyl itp. Natomiast inny jest charakter dopełnienia. Nie dotyczy ono — jak okolicznik — cech czynności, lecz przedmiotów daną czynnością objętych; opowiada zaś na pytania o przypadki zależne: kogo? czego? komu? czemu? itd.
»t«cyoi
Uesza-
B. 48), Popił
e... prem
4.6.2. Znaczeniowe rodzaje okoliczników. Podział znaczeniowy okoliczni-ków — jak w ogóle wszelkie podziały znaczeniowe — jest trudny. By mógł byó prawidłowy i w pełni wyczerpujący, musiałby byó dychotomiczny. Takim oczywiście nie jest tradycyjny podział okoliczników.
Z całokształtu wchodzących w rachubę możliwości ujęto nim najbardziej rzucające się w oczy grupy okoliczników, które objęto mianem okoliczników miejsca, czasu, sposobu i miary; następnie dużą grupę okoliczników, obejmującą zagadnienia ze sfery pojęć przyczynowo-skutkowych, wyróżniono jako okoliczni: celo, przyczyny, skutku, warunku i przyzwolenia. Stosunkowo niedawno dodano okolicznik względu i — wypełniający generalnie różne luki — okolicznik zwany akeesoryjnym. Nie widząc — przynajmniej w tym miejscu » potrzeby zastanawiania się nad możliwościami rewizji tej terminologii, gdyż istotę i zasadniczą funkcję okolicznika widzimy w roli członu wyszczególniającego cechę czynności wyrażonej w orzeczeniu (a w pewnym zakresie cechę innej cechy lub okoliczności)^ zachowujemy tradycyjną klasyfikację okoliczników, wprowadzając jedynie pewne drobne modyfikacje.
Pod względem znaczeniowym wyróżniamy zatem okoliczniki: miejsca, kie-
/
ftm
91