W rozdziale 5 przedstawiono wstępne zagadnienia rachunku macierzowego i charakterystyk macierzy Niżej zaprezentowano podstawowy problem algebry liniowej związany z rozwiązaniem względem X równania:
A ■ X = b
gdzie w ogólnym przypadku:
A - macierz prostokątna mxn, b - wektor kolumnowy mx 1.
X - wektor kolumnowy nx 1 - o poszukiwanych wartościach współczynników. Rozważane są następujące przypadki:
m = n i macierz A nic jest osobliwa - znajdowane jest rozwiązanie dokładne, m < n - układ jest „nadokreślony" i znajdowane jest rozwiązanie minimalizujące sumę kwadratów błędów,
m > n - układ jest „niedookreślony” i znajdowane jest rozw iązanie z co najmniej m elementami niezerowymi, minimalne w sensie normy kwadratowej.
W technice najczęściej spotykane są dwa pierwsze przypadki, w których aby wyznaczyć wektor X wystarczy posłużyć się poleceniem
X = A\b
W drugim przypadku otrzymuje się rozwiązanie takie jak dla „jawnego” zastosowania metody najmniejszych kwadratów X = inv(A'*A)*A'*b
Rozszerzeniem metody najmniejszych kwadratów są funkcje: lscov- znajdowania rozwiązania metodą najmniejszych kwadratów przy założonych kowariancjach zmiennych.
nnls - znajdowanie rozwiązania metodą najmniejszych kwadratów o wartościach nieujemnych.
Wykorzystanie tych metod wiąże się z zagadnieniami algebry liniowej oraz programowania liniowego i wykracza poza zakres niniejszej książki.
W przypadku, gdy X i b są wektorami wierszowymi, a rozwiązywany układ ma postać:
X • A = b
poszukiw any wektor X można zapisać X = b/A
Powyższy zapis z wykorzystaniem znaków \ i / można łatwiej zapamiętać, gdy traktuje się macierz A z operatorem dzielenia jako macierz odwrotną. Warunkiem rozwiązania powyższych równań jest nieosobliwość macierzy A. Macierz ta powinna być rzędu n.
Uzupełnieniem metody rozwiązywania układu równań są funkcje w-ykonujące dekompozycję macierzy A do macierzy trójkątnych, ortogonalnych, diagonalnych
81