techniczne aspekty pozostałych instrumentów polityki pieniężnej, w tym w szczególności rezerwy obowiązkowej i operacji otwartego rynku.
Źródło: opracowanie własne
Operacje kredytowo-depozytowe można traktować jako instrumenty wsparcia dla operacji otwartego rynku, szczególnie w krajach o rozwiniętym rynku międzybankowym. Jednakże nawet w tym wymiarze ilościowym ich znaczenie spada ze względu na możliwość zawierania bilateralnych umów kupna i sprzedaży papierów wartościowych, jak choćby w Eurosystemie w ramach tzw. operacji dostrajających1.
W okresie prowadzenia w Polsce polityki centralnego zarządzania kredyty refinansowe były najważniejszym instrumentem polityki pieniężnej. Podstawowym powodem tego stanu rzeczy był fakt, że baza depozytowa nowo tworzonego sektora bankowego zaczęła się rozwijać dopiero po 1989 roku. Znamienne jest, że w roku tym kredyty refinansowe stanowiły ok. 67% sumy bilansowej Narodowego Banku Polskiego. Oznaczało to de facto, że banki, udzielając kredytów, nie prowadziły standardowej działalności kredytowo--depozytowej, tylko mechanicznie refinansowały się w banku centralnym.
50
P. Szpunar, Polityka pieniężna. Cele i warunki skuteczności..., op. cit., s. 108.