254

Blok wczytywania informacji o masach składowych może być tak zorganizowany, że oddzielnie wczytywane są dane każdej grupy ciężarów np. paliwa, wody słodkiej, olejów smarnych, balastów i ładunku. W każdej grupie ciężarowej następują pytania o stan zapełnienia każdego zbiornika lub ładowni. Przy okazji kontroluje się czy deklarowane objętości nic przekraczają pojemności zbiorników lub czy obciążenie dna ładowni nie zostanie przekroczone. Poprawka na swobodne powierzchnie cieczy może być również określona automatycznie na podstawie stanu zapełnienia zbiorników. Wymaga to oczywiście wprowadzenia dodatkowych danych.

Blok obliczenia stateczności i kontroli spełnienia kryteriów można rozbudować o obliczanie wykresu stateczności statycznej i dynamicznej.

Blok wyprowadzania wyników może zostać powiększony o informacje mówiące o stanie zapełnienia zbiorników i ładowni.

Oddzielnym problemem, możliwym do zrealizowania nawet na komputerze Spectrum, jest obliczanie sił tnących i momentów gnących w kadłubie statku. Wymaga to jednak opracowania oddzielnego programu do przygotowania odpowiedniej postaci skali Bonjeana.

15.1. Aproksymacja krzywych hydrostatycznych

Podstawowymi wielkościami w obliczeniach statecznościowych są dane hydrostatyczne przedstawione w funkcji zanurzenia. Brak możliwości przedstawienia tych danych w postaci jednego wyrażenia matematycznego, gwarantującego dostateczną dokładność, skłania do aproksymowania tych wartości odcinkami, na podstawie szeregu punktów wytycznych stanowiących dane.

Dobre rezultaty daje aproksymacja krzywoliniowa równaniem paraboli 2°:

gdzie:

x — zanurzenia, y — aproksymowana dana.

Współczynniki a, b i c można określić z następującego układu równań:

Y₀ - a -X₀²    +    b X₀    +    c

Y_x - o • X_x²    +    b X_x    +    c

Y₂ = a • X₂²    +    b • X₂    +    c

gdzie:

y₀.y_x.y₂ — punkty wytyczne zawarte w danych a leżące w sąsiedztwie szukanej wielkości (rys. 153),

X₀.X_x.X₂ — zanurzenie w regularnych odstępach (najlepiej co 0,5 m).

254