27174 PA270548

Zadanie spostrzegania polega:

1)    na śledzeniu z dnia na dzień zmian w stanie podmiotowym chorego;

2)    na przeprowadzaniu badań dodatkowych i zestawieniu wyników z danymi badania podstawowego i spostrzegania oraz

3)    na stosowaniu leczenia.

Chorego bada się zasadniczo 2 razy dziennie, rano i w godzinach wieczornych.

Badania dodatkowe wydzielin, wydalin i płynów ustrojowych oraz specjalne przeprowadza się w pewnej kolejności, niejednakowej u różnych chorych, zależnie od choroby. Zastosowana kolejność jest dobrym świadectwem stopnia doświadczenia lekarza i umiejętności myślenia lekarskiego.

Szczególnie doniosłe badania powtarza się w pewnych odstępach czasu. I tak u chorego z zespołem nerczyco-wym bada się co dzień mocz, przynajmniej raz w tygodniu ciśnienie tętnicze i od czasu do czasu stężenie kreatyniny w surowicy. U chorych z przewlekłą niewydolnością krążenia bada się co dzień mocz, szczególnie jego dobową ilość, gęstość względną, białkomocz i wskaźnik diurezy (stosunek dobowej ilości moczu do ilości płynów, wypitych w ciągu doby).

Podczas leczenia białaczki promieniami rentgenowskimi bada się co najmniej raz w tygodniu skład morfologiczny krwi.

Leczenie, jeżeli stan chorego na to pozwala, poprzedzamy spostrzeganiem w ciągu kilku dni wpływu zmiany warunków domowych chorego na warunki kliniczne. W tym celu zarządzamy na parę dni względny lub

bezwzględny spokój (będący już właściwą metodą leczniczą) oraz właściwą dietę.

Co się tyczy właściwego leczenia, to należy w historii choroby dokładnie podawać, na czym polegają stosowane zabiegi lecznicze i środki farmaceutyczne, przy czym recepty muszą być podane bez skrótów. Takie oznaczenia, jak „ograniczenie płynów i soli” bez podania ilości płynów i soli, insulina podskórnie, leczenie promieniami rentgenowskimi bez dokładnego sprecyzowania tych zabiegów — są niedozwolone. Dokładnie musi być także oznaczony okres, w którym każdy zabieg czy też środki farmaceutyczne były stosowane. Wszelkie te wymagania dążą do tego, by student przyswoił sobie stosowane u obserwowanych przez niego chorych metody leczenia oraz nauczył się poprawnego pisania recept.

Postępując w ten sposób student nie będzie na pewno popełniać w przyszłości takich błędów, jak „aqua dis-tilata” zamiast aąuae destillatae, jak „spiriti vini” zamiast „spiritus vinr itd. — błędów tak często spotykanych na początku pracy w klinice.

Najważniejsze dane spostrzegania (ciśnienie tętnicze, dobowa ilość moczu, stolce, opadanie krwinek, zabiegi lecznicze itp.) odnotowuje się w historii choroby i niezależnie od tego — na tzw. karcie gorączkowej. Jeżeli zabieg leczniczy, np. wypuszczenie płynu z jamy brzusznej, jest powtarzany, zaznacza się za każdym razem, po raz który go się stosuje. Odnotowywanie danych spostrzegania na karcie ma za zadanie ułatwić szybką orientację co do przebiegu choroby. W razie dłuższego przebywania chorego w klinice karty gorączkowe muszą być numerowane