27231 PB040724

246 Higiena i dobrostan zwierząt gospodarskich

troić tc mogą być przeprowadzane przy okazji innych kontroli weterynaryj. nych. W zakresie wykonywania nadzoru nad dobrostanem zwierząt pracownicy Inspekcji Weterynaryjnej oraz osoby wyznaczone przez organy tej In-spekcji posiadają uprawnienia określone w przepisach o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji weterynaryjnej. Organizacje społeczne, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt, mogą współdziałać z Inspekcją Weterynaryjną w sprawowaniu nadzoru nad dobrostanem zwierząt.

Zgodnie z wytycznymi Głównego Inspektora Weterynaryjnego, w Polsce kontrolowanych jest 5% gospodarstw utrzymujących zwierzęta według specjalnie opracowanych protokołów kontrolnych SPIWET (vidc -zał. I)- Wyniki kontroli gospodarstw utrzymujących świnie, cielęta i kury nioski muszą być co roku przesyłane do wojewódzkich lekarzy weterynarii a następnie do Głównego Lekarza Weterynarii, które zgodnie z Decyzją Komisji 2000/50 z dn. 17 grudnia 1999 r. są co dwa lata przedstawiane Komisji Europejskiej, podając liczbę przeprowadzonych kontroli w stosunku do liczby ferm. Niezależnie od kontroli wewnętrznych warunki dobro-stanu mogą być przeprowadzane przez ekspertów weterynaryjnych Komisji Europejskiej, którzy wspólnie z właściwymi władzami weterynaryjnymi danego kraju dokonują kontroli na miejscu dla upewnienia się, czy inspekcje krajowe są przeprowadzane zgodnie z postanowieniami dyrektyw oraz aby zweryfikować, czy Państwa Członkowskie przestrzegają wspomnianych wymagań.

Państwo Członkowskie, na którego terytorium dokonywana jest inspekcja, jest zobowiązane zapewnić ekspertom weterynaryjnym Wspólnoty wszelką pomoc, która może być wymagana podczas wykonywania ich zadań. Wyniki kontroli muszą zostać przedyskutowane z właściwymi władzami zainteresowanego państwa, na którego terytorium dokonywana jest inspekcja, przed sporządzeniem i wprowadzeniem do obiegu końcowego sprawozdania. W wypadkach stwierdzenia nieprawidłowości i niezgodności z przepisami dyrektyw, w szczególności tam gdzie stwierdzono, że wystawione dokumenty lub zaświadczenia nic odpowiadają rzeczywistemu stanowi, mogą być podjęte odpowiednie działania administracyjne lub karne w stosunku do zakładu lub państwa kontrolowanego.

Rozdział 6

ZASADY DEZYNFEKC3I, DEZYNSEKC3I I DERATYZAC3I POMIESZCZEŃ INWENTARSKICH

Zabiegi DDD w pomieszczeniach inwentarskich (dezynfekcja, dezynsekcja, deratyzacja) należą do podstawowych metod kształtowania warunków higienicznych dla wszystkich gatunków zwierząt. Szczególnego znaczenia nabierają one w intensywnej produkcji zwierzęcej, gdyż zapobiegają występowaniu i rozprzestrzenianu wielu chorób zakaźnych i inwazyjnych.

6.1. Dezynfekcja

Pod pojęciem dezynfekcji rozumiemy niszczenie w środowisku chorobotwórczych drobnoustrojów (bakterie, wirusy, grzyby). W fermach trzody chlewnej dezynfekcję przeprowadza się w budynkach inwentarskich, a także w śluzach sanitarnych (osobowe i samochodowe), magazynach pasz, wybiegach i innych obiektach towarzyszących, mogących stanowić źródła powstawania i szerzenia się choroby zakaźnej.

Dezynfekcja jest jednym z ważniejszych ogniw w zwalczaniu chorób zakaźnych ludzi i zwierząt. Szczególnie ważną rolę w profilaktyce weterynaryjnej odgrywa prawidłowe jej wykonanie oraz dobranie odpowiedniego środka i metody odkażania. Rozróżnia się trzy rodzaje odkażania: zapobiegawcze, bieżące i końcowe (Polakow, 1982).

Odkażanie zapobiegawcze wykonuje się co pewien czas, niezależnie, czy w fermie wystąpiła choroba zakaźna czy nie i dotyczy budynków inwentarskich, wybiegów, ramp załadowczych, środków transportu, urządzeń oraz sprzętu do obsługi zwierząt, a także samych zwierząt (np. mycie idtej zynfekcja wymienia przed porodem, czy u prosiąt pępowiny po porodnjj