27958 skanuj0079 (21)

Kakejiku

Pochodzące z Chin kakejiku zwane także kakemono J# Md jest najczęściej stosowaną techniką oprawy kaligrafii i obrazów. Jako gotowy produkt ma formę rulonu, który rozwija się i zawiesza na ścianie. Na górze przytrzymuje go cienki kijek o przekroju połowy walca. Drugi kijek, grubszy i w kształcie walca, służy jako obciążenie u dołu. Zakończenia kijków są pokryte kością słoniową, czerwonym drzewem sandałowym, laką, ceramiką lub kryształem. Wybór koloru i wzoru oprawy jest istotny, musi ona bowiem pozostać w harmonii z dziełem. Samodzielne stworzenie kakejiku jest bardzo trudne, dlatego jego wykonanie powierza się zwykle specjalizującym się w tym rzemieślnikom.

Oto kilka przykładów kakejiku. Trzy pierwsze są przeznaczone dla dzieł religijnych, które umieszcza się wewnątrz dwóch prostokątów z materiału. Czwarty jest nazywany maru-byósó    lub maru-byógu

ftUJI, „oprawa pełna", i jest najprostszym stylem, w którym dzieło umieszcza się tylko w jednej oprawie płóciennej, ozdobionej wyłącznie dwoma poziomymi paskami materiału ichimonji —Ostatni rodzaj oprawy jest nazywany daibari--byósó    lubdai-byógu WlH,

„oprawa na podkładce". Używa się go do dzieł o niewielkich rozmiarach. Przed oprawą praca jest umieszczana na dużego formatu płótnie. Istnieją ponadto inne rodzaje i style oprawy (poziomy rulon, zeszycik w harmonijkę, parawan itd.). Wszystkie razem są nazywane hyósó.

1.    Zestaw kompletny: dwa paski poziome i dwa pionowe wzdłuż dzieła i dodatkowo dwa paski zawieszone nad pracą.

2.    Zestaw odrobinę uproszczony, bez pionowych pasków po bokach dzieła.

3.    Zestaw bez żadnych pasków, ani pionowych, ani poziomych. Zachowano jedynie dwa paski zawieszone nad pracą.

4.    Zestaw z dziełem umieszczonym w jednej oprawie. Brak pasków zawieszonych nad pracą.

5.    Oprawa na podkładce.