Tak więc dla (C2H5)3PS, Z = 2 i M = 12, jednostka asymetryczna jest mniejsza niż jednostka formalna (C2H5)3PS. Atomy S, P, i C (pomijając atomy wodoru trudniejsze do oznaczenia metodami rentgenograficznymi) znajdują się w położeniach szczególnych. Wystarczy podanie położenia jednego atomu P, jednego atomu S i atomów jednej grupy C2H5 do wyznaczenia położeń wszystkich innych atomów cząsteczki przez zastosowanie operacji symetrii.
W przypadku merocyjaniny (rys. 1.73) M = 4 i Z = 4[C9H11S4N30]. Wszystkie atomy znajdują się w położeniach ogólnych. Ten ostatni przypadek dotyczy najczęściej struktury utworzonej przez zespoły cząsteczek o niskiej symetrii. W tych kryształach cząsteczkowych jednostka formalna pokrywa się z cząsteczką, a jednostka asymetryczna stanowi zwykle pojedynczą cząsteczkę, niekiedy połowę cząsteczki, rzadziej dwie cząsteczki.
Gdy zespoły atomów, cząsteczek lub jonów wieloatomowych zajmują położenia ogólne, ewentualna symetria tych zespołów nie pokrywa się z symetrią kryształu. Mówi się wówczas o symetrii niekrystalograjicznej. Przykładem może być symetria foremnego pięciokąta z rysunku 1.63. W cząsteczce merocyjaniny z rysunku 1.73 cząsteczki są płaskie1 (w granicach błędów doświadczalnych), chociaż ich płaskość nie jest bynajmniej uwarunkowana grupą przestrzenną.
Symetria tego rodzaju nie ma nigdy charakteru jednoznacznego; możliwe odchylenia od symetrii doskonałej są związane z dokładnością wyznaczania położeń atomów. Przeciwnie, symetrię cząsteczkową pokrywającą się z symetrią krystalograficzną można w zasadzie ustalić w sposób jednoznaczny. Cząsteczki dimetyloformamidu w kompleksie NaI13DMF są dokładnie płaskie, ich płaszczyzna jest bowiem płaszczyzną zwierciadlaną kryształu (s. 98); gdyby jeden z atomów odsunął się nawet nieznacznie od płaszczyzny, jego obraz musiałby pojawić się po drugiej stronie płaszczyzny zwierciadlanej.
W badaniach nad strukturą kryształów szczególnie duże znaczenie mają odległości między atomami i kąty między wiązaniami łączącymi atom z dwoma atomami sąsiednimi.
Odległość R między dwoma atomami o współrzędnych x1y1z1 i .x2j>2z2 jest łatwa do obliczenia. Z zależności
Ax - a(x2)
Ay = b(y2-yt)
Az = c(z2-)
otrzymuje się
R2 = (Ax)2 + (Ay)2 + (Az)2+2AxAycosy+2AyAzcosa+2AxAzcos^
wyrażenia, w których a, b, c, a, /?, y są parametrami komórki elementarnej.
Kąt 6 między wektorami wiązania Rx i R2 jest określony przez zależność między bo-
104
Z wyjątkiem CH3 z grupy C2H5.