29773 Scan10003

przez komórki błony śluzowej jelit - jego stężenie wzrasta ponad sześciokrotnie. GLP-1 powoduje przede wszystkim zwiększenie wydzielania insuliny, ale również hamuje uwalnianie glukagonu, działając na podwzgórze wywołuje uczucie sytości oraz wydłuża okres opróżniania żołądkowego, prowadzi do redukcji masy ciała, co łącznie składa się na jego działanie „przeciwcukrzycowe”. Endogenny GLP-1 jest szybko inaktywowany przez enzym -dipeptydylopeptydazę IV (DPP IV - dipeplydylpeptidcise // '), jego okres półtrwania w osoczu wynosi 1-2 minuty. U pacjentów z cukrzycą występuje umiarkowane zmniejszenie wydzielania GLP-1. Leki działające na układ inkretynowy, które znalazły zastosowanie w terapii cukrzycy typu 2, działają jako agoniści receptora GLP-1 (GLP-1 mimetyki) łub hamują funkcję DPP-IV.

GLP-1 mimetyki

Aktualnie w praktyce klinicznej stosowane są 2 leki z tej grupy: eksenatyd i liraglutyd.

GLP-1 mimetyki wiążą się z receptorem GLP-1, aktywując go. Efektem tego działania jest zwiększanie wydzielania insuliny przez komórki [3 trzustki w sposób zależny od poziomu glukozy - kiedy stężenie glukozy zmniejsza się wydzielanie insuliny jest hamowane; hamowanie wydzielania glukagonu (które w cukrzycy t. 2 jest zwiększone), nie zaburzają jednak prawidłowej odpowiedzi glukagonu i innych hormonów na hipoglikemię; hamowanie opróżniania żołądka i w ten sposób wpływają na zmniejszenie szybkości, z jaką glukoza pochodząca z pokarmu przenika do krwiobiegu. W efekcie poprawiają kontrolę glikemii w wyniku natychmiastowego i długotrwałego wpływu na obniżenie stężenia glukozy zarówno po posiłku, jak i na czczo u pacjentów z cukrzycą typu 2.

GLP-1 mimetyki zarejestrowane są do leczenia cukrzycy typu 2 w skojarzeniu z metforminą, pochodną sulfonylomocznika, pochodną tiazolidynodionu, metforminą z pochodną sulfonylomocznika lub metforminą z pochodną tiazolidynodionu u pacjentów, u których nie uzyskano odpowiedniej kontroli glikemii mimo stosowania maksymalnych tolerowanych dawek doustnych leków przeciwcukrzycowych.

Działania niepożądane po analogach GLP-1 mają łagodny charakter, a ich nasilenie zmniejsza się po kilku dniach lub tygodniach leczenia. Do najczęstszych należą zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego, takie jak dyspepsja, nudności, wymioty, refluks żołądkowo-przełykowy, zmniejszenie apetytu, biegunki oraz niepokój, zawroty i bóle głowy, łagodne

3