=-*-►
Vmax V
Rys. 12.3. Przebieg zmiany sity mięśnia w funkcji prędkości skurczu [2]
[ Staw kolanowy jest najbardziej skomplikowanym układem mechanicznym człowieka (rys. 12.4). Łączy on ze sobą kość udową z piszczelową umożliwiając ruch pomiędzy nimi
i dzięki temu ruch całej kończyny dolnej.ijSpełnia też funkcję podporową podczas stania. W jego skład wchodzą cztery powierzchnie stawowe. Są to powierzchnie kości udowej, piszczelowej, strzałkowej oraz rzepki [4],
Główkę stawową stanowią powierzchnie kłykci kości udowej. Są one lekko wypukłe w kierunku czołowym i silnie w kierunku strzałkowym. Kłykcie kości piszczelowej oraz rzepka tworzą natomiast panewkę. Główka stawowa kości udowej jest około trzy razy większa od panewki piszczeli. Powierzchnie stawowe pokryte są trzy- czteromilimetrowej grubości chrząstką. Spełnia ona rolę amortyzatora zmniejszając wstrząsy podczas chodzenia, biegania itd. Podobną rolę spełniają łąkotki.
Cały staw otoczony jest torebką stawową wypełnioną mazią. Torebka przyczepia się do kości wchodzących w skład stawu utrzymując je razem. Podatkowym, ale równie ważnym, wzmocnieniem są więzadła kolana. Najważniejsze z nich to:
\ • więzadło krzyżowe przednie (ligamentum cruciatum anterius),
• więzadło krzyżowe tylne (ligamentum cruciatum posterius),
• więzadło poboczne strzałkowe (ligamentum collaterale fibulare),
• więzadło poboczne piszczelowe (ligamentum collaterale tibiale),
• więzadło rzepki (ligamentum patelle
- 123 -