4. Zmiana poglądów. Rzadko kiedy, jeśli w ogóle, członkowie grupy rozpoczynają od (ego samego możliwego rozwiązania problemu. Aby doszło do zgodności, niektórzy z nich muszą zmienić swoje początkowe poglądy. W zależności od tego, czyj pogląd zmieni się. może się to okazać korzystne lub niekorzystne. Jeśli skłoni się do zmiany poglądów osoby o najbardziej twórczych pomysłach, grupa dojdzie do decyzji przeciętnej. Jeśli jednak zmienią się poglądy osoby o najmniej twórczych pomysłach, jakość ostatecznej decyzji poprawi się. Prowadzący może utrzymać bezstronność członków grupy, nie przedstawiając własnego stanowiska i unikając podporządkowania ich idei jego poglądom. Prowadzący może też. pomóc w dojściu do uzgodnionego poglądu zachęcając członków grupy do poszukiwania dróg obejścia przeszkód, zamiast zatrzymywania się przed nimi.
Zadanie do wykonania
Opracuj ćwiczenie, które wyjaśni grupie wady i zalety grupowego rozwiązywania problemów. Wymień się propozycjami z innymi praktykami.
Zagadnienia do przemyślenia
1. W jakiej fazie rozwoju grupy pomocne może się okazać zadanie, które wymaga zastosowania metody grupowego rozwiązywania problemów?
2. Jak możesz zareagować, jeśli uczestnicy grupy w trakcie rozwiązywania problemów są skoncentrowani głównie na osobistych interesach?
3. W jakich sytuacjach (np. w pracy) warto podejmować decyzje grupowe, a w jakich zdecydowanie nie?
4. Czy TY lubisz rozwiązywać problemy razem z innymi członkami grupy? Jakie emocje towarzyszą Ci. kiedy gnipowo rozwiązujesz problem?
W pracy grupowej decyzja co do wyboru form i technik pracy zależ.y od osoby prowadzącej. Każda technika ma swoje plusy i minusy, dlatego najlepsze efekty przynosi umiejętne ich połączenie. Powinny one być dostosowane do celu zajęć, z uwzględnieniem ich funkcji dydaktycznej oraz poziomu akceptacji przez uczestników. Najlepszą praktyką w doborze metod jest kierowanie się starą chińską maksymą:
Zapominam to. co słyszę.
Pamiętam to. co widzę.
Rozumiem to. co robie.
Istotne jest zatem umożliwienie uczestnikom przejścia pełnego cyklu uczenia się. na który zgodnie z ideą Kolba (J9K5) składają się cztery stadia - konkretne
przeżycie, refleksyjna obserwacja, abstrakcyjne uogólnienie oraz aktywne eksperymentowanie. Skuteczne uczenie się wymaga przejścia przez wszystkie stadia.
Istnieje wiele klasyfikacji form pracy z grupa. Poniższa lista jest rodzajem słownika obejmującego te metody pracy, które są najpopularniejsze i najczęściej stosowane (Fesnak. 1998; Rac. 1999; Silbcnnau. 1992; Townsend. 1996).
Aktywność twórcza
Metodą jHrlegająca na wykonywaniu zadań o charakterze twórczyni np. wytworów' plastycznych, historyjek, piosenek, które mocą stanowić metaforę omawianego zagadnienia.
Akwarium
Metoda ta jest używana do obserwacji procesów zachodzących w grupie lub do monitorowania efektywności dyskusji. Grupa jest podzielona t siedzi w dwóch koncentrycznych kręgach. Krąg zewnętrzny stanowią obserwatorzy, natomiast osoby w kręgu wewnętrznym wykonują różnego rodzaju zadania, takie, jak grupowe rozwiązywanie problemów, symulacja, dyskusja grupowa.
Burza mózgów'
W technice tej, służącej najczęściej do rozwiązywania problemów, kilka osób wymienia bez. ograniczeń i beż krytykowania skojarzenia lub pomysły związane z zagadnieniem. Po kilkunastominutowej sesji, w (takcie której wszystkie pomysły są zapisywane, następuje ocena ich wartości i przydatności.
Demonstracje, pokazy i filmy
Demonstracja jest praktyczną metodą pokazania uczestnikom jakiejś umiejętności. Często używane są w tym celu filmy pomagające modelować zachowania, których uczą się uczestnicy.
Dyskusja grupowa
Dyskusje można podzielić na zaplanowane i spontaniczne. Mogą tworzyć odrębne sesje lub stanowić ich część. Celem dyskusji jest pozwolenie uczestnikom na przedstawienie swoich poglądów', chociaż może ona też zmierzać do okieślonegp celu końcowego lub podjęcia decyzji. Dyskusja dążąca do określonego celu ma miejsce w planowanym czasie i jej lemat jest związany z lematem S]X)tkania grupowego. Spontaniczne dyskusje są częścią prawie wszystkich pozostałych form i są poświęcone wygłaszaniu przez uczestników mniej formalnych komentarzy i opinii.
Gra
Daje uczestnikom możliwość przećwiczenia tego. czego się nauczyli, w bezpiecznej i zabawowej atmosferze. Gry są często pierwszym krokiem w procesie uczenia się. gdyż dają możliwość nabycia doświadczenia. Gry często wymagają przygotowania specjalnych materiałów i pomocy.
95