32252 płazy I (21)

Babka mała

Pomatoschistus minulus, A

Długość ciała do 7 cm.

Najczęściej spotykana przedstawicielka babek w Bałtyku. Występuje gromadnie na piaszczystym dnie płytkich wód; rzadko spotykana wśród roślinności podwodnej. Tarło odbywa wczesną wiosną. Na gniazda do składania ikry babki wykorzystują puste muszle małży. Przed złożeniem jajeczek każda muszla jest starannie przygotowana: ustawiona wypukłą stroną do góry, czyszczona, a następnie pod nią rybka wygrzebuje jarnkę. Samica wchodzi pod muszlę i składa ikrę. Samiec zapładnia jajeczka i przez cały czas ich rozwoju ochrania je, przepędzając intruzów. W okresie zimy babki ze stref zimnych wód przemieszczają się na dno głębszych rejonów morza (poniżej 50 m).

Babka piaskowa

Pomatoschistus microps, B

Mniejsza od poprzedniego gatunku (długość ciała do 4 cm) babka piaskowa jest przezroczystą rybką o ciele barwy szarożółtej, a na bokach ma szereg nieregularnych czarnych plamek, które się często zlewają, tworząc poprzeczne smugi. W czasie tarła u samców pojawia sic granatowa plama na płetwie grzbietowej, natomiast płetwa odbytowa i pokrywy skrzelowe zabarwiają się na czarno.

Babki piaskowe występują tylko w strefie przybrzeżnej Bałtyku; czasem wpływają do ujść rzek. Są gatunkiem wybitnie plylkowodnym. Odżywiają się zamieszkującymi dno bezkręgowcami. Tarło odbywają od kwietnia do sierpnia, często do H razy w miesiącu. Podobnie jak i inne gatunki babek, babki piaskowe składają ikrę do gniazd umieszczonych pod pustymi muszlami małż bądź płaskimi kamieniami. Jedna samica składa od 500 do 1000 jaj. Ikrą i młodymi larwami opiekuje się samiec. Młode ryby osiągają dojrzałość płciową już w pierwszym roku życia. Żyją prawdopodobnie tylko jeden rok.

Głowa babki * przodu

47