32362 skanuj0018 (158)

1.2. Klasyfikacja ciągarek

Ciągarkami nazywamy maszyny służące do przeróbki plastycznej materiałów przez ciągnienie.

Technologia ciągnienia w ostatnich latach wykazuje tendencje do dynamicznego rozwoju. Pociąga to za sobą konieczność konstruowania coraz wydajniejszych i doskonalszych w działaniu ciągarek. Spełnienie tych wymagań związane jest z pojawieniem się rozwiązań konstrukcyjnych różniących się znacznie od klasycznych. Ze względu na duże zróżnicowanie maszyn ciągar-skich celowe jest dokonanie ich klasyfikacji.

W zależności od zasady działania (sposobu realizacji siły ciągnienia) i przebiegu osi ciągnionego materiału ciągarki można podzielić na:

—    ciągarki ławowe,

—    ciągarki bębnowe (tarczowe).

W ciągarkach ławowych ruch ciągnionego materiału jest prostoliniowy Oś materiału ciągnionego od momentu rozpoczęcia procesu ciągnienia do jego zakończenia jest linią prostą, nie zmieniającą położenia.

W ciągarkach bębnowych materiał nawija się na bęben lub tarczę Siła ciągnienia jest przekazywana od bębna.

Ciągarki lawowe, w zależności od elementu przekazującego siłę ciągnienia, dzieli się na:

—    łańcuchowe (rys. 1.3 a, b),

—    linowe (rys. 1.3 c, d),

—    zębatkowe (rys. 1.3 e),

—    hydrauliczne (rys. 1.3/, g),

W zależności od liczby ciągnionych jednocześnie prętów', rur lub kształtowników ciągarki dzieli się na:

—    jednożyłowe,

—    wielożyłowe.

W zależności od zastosowania rozróżnia się:

—    ciągarki do ciągnienia prętów, rur bez trzpienia i rur na trzpieniu swobodnym,

—    ciągarki do ciągnienia rur na trzpieniu stałym,

—    ciągarki do ciągnienia rur na trzpieniu ruchomym.

Ciągarki te różnią się znacznie pod względem swej konstrukcji i urządzeń pomocniczych. Szczególnie dotyczy to ciągarek do rur. Materia! wsadu wy do ciągnienia może mieć postać kręgów lub prętów.

W zależności od postaci materiału wsadowego rozróżnia się:

—    ciągarki do przerobu wsadu w kręgach,

—    ciągarki do przerobu wsadu w prętach.

Ciągarki ławowe stosuje się do ciągnienia prętów i rur, których nie można nawijać na bęben lub które stanowią wyrób golowy o prostej osi.

Do nawijania na bęben nadają się: drut, niektóre specjalne kształtowniki i rury małych średnic (< 40 mm).

9)    *_____

W777777?/777777777777///777777ż77^77777?/^.

^/7^7tA7////////////////////777/^7Z7777^

77//■ '7///////////////////7Z7, Y//////S/S

d)

		>---
		__Z!_(d
		?77 ’77777/777777777/7?////£			9777

°)

. (&D.

fj

K

^^77^77/7/7//7/7///777/777/777,'^Ź^^^/7,

’>///;//////////>///v////7//////////v////y///7/z

Rys. 1.3. Zasadnicze rodzaje ciągarek la-wowych

Ciągarki bębnowe w zależności od liczby bębnów (tarcz), dzieli się na:

—    jednostopniowe (jednociągi, jednobębnowe),

—    wielostopniowe (wielociągi, wielobębnowe).

Ciągarkami jednostopniowymi nazywa się takie maszyny, w których możliwe jest uzyskanie redukcji przekroju w jednym ciągadle (lub zestawie ciągadeł) i które mają jeden bęben roboczy.

W zależności od położenia osi bębna, ciągarki jednostopniowe dzieli się na: .    ....

—    ciągarki jednostopniowe z bębnem pionowym, .    i _v

—    ciągarki jednostopniowe z bębnem poziomym.    :.

Ciągarki wielostopniowe pozwalają na jednoczesne redukowanie przekroju w kilku ciągadłach. Liczba ciągadeł może dochodzić do 20. Ciągarki te mogą mieć napęd indywidualny poszczególnych bębnów lub wspólny. Mówi się wówczas o ciągarkach:

—    wielostopniowych z napędem indywidualnym,    . . .

—    wielostopniowych z napędem grupowym.

13