Znając średnice podziałowe współpracujących kół należy ustalić podstawową odległość osi a, równą połowie sumy średnic podziałowych
Obliczanie geometryczne przekładni zębatej polega na doborze liczby zębów, założeniu wartości modułu (lub obliczeniu go z warunków wytrzymałościowych), ustaleniu wymiarów kół i obliczeniu odległości osi kół współpracujących. Stosuje się przy tym następujące określenia:
• koło zębate czynne, przekazujące ruch na koło współpracujące,
• koło zębate bierne, przejmujące ruch od koła współpracującego,
• zębnik — jedno z dwóch kół przekładni pojedynczej, które ma mniejszą liczbę zębów,
• koło — jedno z dwóch kół przekładni pojedynczej, które ma większą liczbę zębów.
Podstawowym czynnikiem przy doborze liczby zębów w przekładniach pojedynczych i złożonych (rys. 11.3a, 11.4) dla danych przełożeń jest dążenie do osiągnięcia możliwie niewielkich wymiarów przekładni (np. przez zastosowanie małej liczby zębów lub niewielkiego modułu). Zagadnienie to jest omawiane w dalszej części rozdziału. Ponadto uwzględnia się czynniki konstrukcyjno-technologiczne związane z budową i zastosowaniem danej przekładni.
W przekładniach złożonych wielorzędowych (rys. W Ab, c) stosuje się prawie zawsze koła zębate o jednakowym module (dla kół osadzonych na dwóch współpracujących wałach). Przy tym założeniu muszą być spełnione dodatkowe warunki:
• ponieważ odległość osi dla wszystkich par kół zębatych musi być stała {a = const), zatem zi+z2 = Z3 + Z4 = z5 + Z(, = const.
• dobrane liczby zębów w zębnikach i kołach poszczególnych par kół zębatych muszą odpowiadać żądanym wartościom przełożeń.
PRZYKŁAD 11.1. Obliczyć wymiary kół zębatych o module m = 5 mm dla przekładni o przełożeniu i = 5, jeżeli żądana odległość osi wynosi a — 240 mm.
Rozwiązanie
Z wzoru na odległość osi obliczamy sumę liczb zębów obu kół
= 96
Z\ + Z2 —
240
0,5 m 0,5-5
Znając wartość przełożenia, wyznaczamy liczbę zębów dla poszczególnych kół
•-fi z 1
stąd z2 = i-Zi
261