35828 P4250123

■ ^4 1
^2	3 4 5 10	20
r (<-« 10	1.67 1.50 1.22	U05

V.a rysunku VII I przyjęto nachylenie średniej linii prądu względem osi turbiny w płaszczyznach kontrolnych 0, 1, 2 wynoszące odpowiednio c₀. t,, e. średnie promienie w rych płaszczyznach są różne: r„. r,. r,.

W takim ogólnym przypadku wektory prędkości (c. w) mają trzy składowe: obwodową, osiową i promieniową:

(VII.6)

c² = £+ €?+<?,

w² = W² + W* + w*.

Związek między składowymi wynika z kątów strumienia mierzonych w płaszczyźnie przechodzącej przez oś turbiny (merydionalnej) i w płaszczyźnie prostopadłej do kierunku promieniowego (rys. VII.2). Na rysunku Y1I.2

Rys. VI 1.2. Wektor) prędkości c. w i ich >klądowe » układzie współrzędnych u. a. r

zaznaczono kąt nachylenia linii prądu w płaszczyźnie merydionalnej c. Rzut wektora t na płaszczyznę (w, a) oznaczono c\ zaś rzut na płaszczyznę (r. a) oznaczono c". Podobnie rzuty wektora w na te płaszczyzny oznaczono w' oraz

W" « C".

Kąt między wektorem c i kierunkiem u oznaczono z. zaś rzut tego kąta na płaszczyznę (u, a). tj. kąt między c' i kierunkiem u, oznaczono a'. Podobnie P = < (w, u), zaś P' = < (w', u).

Kąty a, /? mierzone są w płaszczyźnie nachylonej' o kąt c względem płaszczyzny (u, o), tj. w płaszczyźnie, na której leżą wektory c, w. Kąty rt, p'

mierzone są » płaszczyźnie \u. o i. W tym sensie rzut poziomy nu rysunku VII l przedstawiający palisady profili, wektory c₀, cw, w₂ oraz ich kąty /}. należy rozumieć jako przekroi poprzeczny stopnia wykonany odpowiednio pod kątem e₀, c,. c₃.

2 rysunku VII.2 odczytujemy relacje:

Cr * C.tgC,	(Ml .7)
C.«C.Ctg«’,	(Ml A)
c" = v/'c?+«2 = C.vl + tg=E,	(Vll.9l
c" J l+tg^3r. C * —— = c„-—:-,	(Yll.lOl
sina sina
, ^c« tga = —,	(Ml.ll)
Gu
tga = — = --N/l+tg^2r-<. Ć.	(VI1.12)
tga = tga\/l+tg^2e.	(Y11.13)

Różnice między kątami a, a' zależą od pochylenia linii prądu r.. Przykład dla u' = 20°:

C	10	IS	20	30°
flt	20.28'-	20.64	21,16°	22.8°

Przy małych pochyleniach, e < 10' , różnice te można zaniedbać.

Pisząc równanie zachowania energii dla kierownicy

*»+Y-«o+f    KSli

i oznaczając statyczny spadek entalpii w kierownicy (rzeczywisty)

•o-*i * V

otrzymujemy

(YU.15)

Równanie to jest ważne dla przepływu rzeczywistego z tarciem, jeżeli Ji_k oznacza rzeczywisty spadek entalpii w kierownicy. Dla przepływu idealnego, bez strat, prędkość wylotowa wynosiłaby c_u>c,, wobec tego

r.

2