38933 Obraz (18)

214 Dziecko jako naukowiec: Piagetowska teoria rozwoju poznawczego

Literatura uzupełniająca w języku polskim

215

nego rozwiązywania problemów, lecz tylko w przypadku problemów dotyczących konkretnych przedmiotów i zdarzeń.

4. Stadium operacji formalnych, począwszy od 11. r. ż., kiedy to dzieci zyskują zdolność rozumowania abstrakcyjnego i hipotetycznego.

Stadia te występują w niezmiennym porządku. Każde kolejne stadium oferuje nowe strategie umysłowe, a każda z nich stanowi coraz bardziej zaawansowany sposób pojmowania otoczenia.

Mimo że teoria Piageta znacznie poszerzyła stan naszej wiedzy na temat rozwoju dzieci i zna-

_:pWN.

lazta spore zastosowanie w praktyce edukacyin *1111'/ J- (1969)- Punkt widzenia Piageta. Psychologia Wychowawcza, 12 (5), 509-531. nio ominęła jej fala krytyki, zwłaszcza dwóch    J₃get, J- (1977). Mit o zmysłowym pochodzeniu poznania naukowego. W: J. Piaget, Isyc o ogia

aspektów. Pierwszy dotyczy zbytniego pesvmbkr^ft^; '; epistemologia (dum. Z. Zakrzewska), (s. 72-96). Warszawa: PWN.

Piageta, co do możliwości maiych dzieci.    M²,⁰⁰⁵>-^Uowa ' ^{myŚknie <kUeka} (dum-^{1 Ko!udzka)}- ^Warszawa: Wydawnictwo Nauko-

dacze, stawiając inne, bardziej zrozumiałe zada****" nia wykazali, że dzieci mogą je pomyślnie rozv^ zać w młodszym, niż na to wskazywał Pi_ag_et wieku. Drugi zakwestionowany aspekt tej teorii tó etapowy charakter procesu rozwoju. Jak świadczy ■ dziś o tym wiele dowodów, zmiany w obrębić funkcji poznawczych następują w sposób mniej gwałtowny i nie mają tak ogólnego charakteru, j_ay wskazywałby na to model Piageta.

Literatura dodatkowa

Boclcn, M. (1994). Piaget (wyd. 2). London: Fontana. Książka, która nie tylko opisuje teorfę^-(n^~

w takich rozdziałach, jak: „Dziecko inteligentne” i „Dziecko obdarzone intuicją”), ale równiej odnosi ją do innych dyscyplin, mianowicie, filozofii, biologii i cybernetyki.

Crain, W. (1999). Theories of Deuelopment: Concepts and Applications (wyd. 4). Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall. Kolejny krótki opis, zawierający zarys biografii Piageta i przedstawiający jego teorię, po czym następuje rzetelna ocena wkładu prac Piageta do naszej wiedzy o rozwoju dziecka.

Donaldson, M. (1978). Childrens Minds. London: Fontana. Bardzo przystępna pozycja, która stała się klasyczną krytyką Piagetowskich metod i pojęć.

Ginsburg, H., Oppcr, S. (1983). Piaget’s Theory of Intellectual development (wyd. 3). Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall. Dość szczegółowy opis, choć skierowany do osób dopiero rozpoczynających studia. Szczególnie przydatny może okazać się rozdziai pierwszy, prezentujący krótka biografię i opis podstawowych pojęć Piageta.

Miller, P. H. (2002). Theories of Developmental Psychology (wyd. 4). New York: W. H. Freeman. Zawiera rozdział przedstawiający w zarysie teorię Piageta. Krótki i przejrzysty, stanowi jeden z najlepszych wstępów do tego modelu.

Piaget, J. (1951). Play, Dreams, and Imitation in Childhood. London: Routledge&Kegan Paul. Książki autorstwa samego Piageta są zdecydowanie trudne w lekturze. Jego styl jest ciężki do przebrnięcia, i korzysta on z terminologii w większości wymyślonej przez siebie. Jednakże, niniejszy tom jest prawdopodobnie najlepszy, by zasmakować w teorii Piageta, zwłaszcza dlatego, żc dotyczy niektórych bardzo interesujących problemów i zawiera wiele fascynujących obserwacji.

Literatura uzupełniająca w języku polskim

Donaldson, M. C. (1986). Myślenie dzieci (dum. A. Hunca-Bednarska, B. Hunca). Warszawa: Wiedza Powszechna „Omega”.

Piaget, J. (1966). Studia z psychologii dziecka. Warszawa: PWN.