40079 moda kobieca XXw str130

Ul. w tych litach

Łiacr.ilci -.>prc**<--fOjia I »t*ti M

po-lKir-w..-| cotl^rr.ncja ubioru.

ledwie z dwóch lub czterech prostych brytów, choć miewały one jeszcze w szwach wstawiano kliny, zwane wówczas „wachlarzami". Stopniowo, w miarę lat. stały się zupełnie obcisłe i miewały jedno lub kilka zaokrągleń u dołu. przy szwach. Wreszcie w ostatnich latach omawianego okresu wąskcść spódnic doszła do ostatecznych granic, mimo że już zapowiadano nadejście mody szerokiej. Spódnice te nazywano wówczas „jupes-manches^v {rura) lub „jupes-pantalons" (spódnlez-ki-spodnlc).

W letnich toaletach spódniczka na jakiś czas znikła, ustępując miejsca dwu iub trzem koronkowym falbankom, do złudzenia naśladującym nogawki białych majteczek, formującym linię sukni „fourreau". W tym czasie zaczęły się już pojawiać spódniczki do kostiumów bez podszewki.

Kiedy wąskość spódnic doszła do ostatecznych granic w latach 1915-1014, pojawiła się tendencja do owijania nóg. co było również związane z modą „jupc-culotte”. Trzeba podkreślić. że całe stopy były już wówczas odsłonięte (ii. 130).

Krój bluzek zmienił się bardzo w tym czasie. Zniknęło wyrzucenie z przodu, rękawy stały się skromniejsze i prostsze.