42016 t099

3.2. Opracowanie techniczne materiału głównego pracy 99

W tabelach mogą wystąpić grupowania wierszy i kolumn na więcej niż jeden stopień szczegółowości wielkości liczbowych. Wówczas w celu zapewnienia większej przejrzystości tabel można nagłówki pierwotnego stopnia (nagłówek kolumny głównej i nagłówek wiersza głównego) rozpoczynać od dużej litery, a nagłówki drugiego i dalszych stopni - małą literą. Nagłówki podgrup należy też wciąć w stosunku do nagłówka grupy.

W razie użycia skrótów nazw kolumn lub wierszy ich pełne brzmienie należy podać pod tabelą. Kolumny i wiersze można numerować, jeżeli autor pracy powołuje się w tekście na ich numery lub gdy ułatwia to odczytywanie treści tabeli.

Wartości liczbowe wpisywane do tabeli powinny być odpowiednio uporządkowane, aby umożliwiały ewentualne ich sumowanie w kolumnach, tzn. że cyfry określające setki, dziedziątki itp. powinny być pisane ściśle pod sobą. Liczby mające więcej niż 4 cyfry należy dzielić na grupy po 3 cyfry z zastosowaniem spacji (nie dotyczy to lat i numerów). Liczby czterocyfrowe należy dzielić tylko w przypadku, gdy znajdują się w kolumnach zawierających powyżej 4 cyfr. Wielocyfrowe ułamki dziesiętne należy dzielić na grupy trzycyfrowe, licząc w lewo i prawo od przecinka. W razie zamieszczenia w tabeli wyników uzyskanych za pomocą doświadczalnych metod pomiarowych należy także zwracać uwagę na to, aby liczba cyfr znaczących w danej kolumnie lub w wierszu była jednakowa i odpowiadała czułości i dokładności stosowanych metod pomiaru.

W braku niektórych danych liczbowych należy je zastąpić następującymi znakami umownymi [103]:

—    gdy zjawisko nie występuje;

0 - gdy zjawisko występuje, lecz jego wartość jest mniejsza od przedstawionych w tabeli znaków cyfrowych lub od progu czułości zastosowanej metody badawczej (pomiarowej);

-    gdy brakuje danych;

x - gdy wypełnienie rubryki ze względu na układ tabeli jest niemożliwe lub niecelowe.

Niektóre elementy tabeli mogą niekiedy wymagać wyjaśnienia. Wydziela się je wtedy z tabeli w formie przypisów do niej. Powinny one jednak mieć inne odnośniki niż przypisy do tekstu. Mogą to być kolejne małe litery alfabetu lub gwiazdki (jeśli liczba odnośników nie przekracza trzech). Przypisy do tabel umieszcza się bezpośrednio pod tabelami, bez oddzielania ich linią.

Pod tabelą i ewentualnymi przypisami do niej należy zawsze podać źródło danych zawartych w tabeli. W informacji o źródle należy podać podstawowe elementy identyfikacyjne dokumentu (zob. podrozdział 3.2.3) oraz numer strony, z której zaczerpnięto dane, a w przypadku tabeli zawierającej wyniki badań autora pracy - odpowiednie sformułowanie np.: Źródło: Opracowanie własne na podstawie danych z zakładu”. Informacji o źródle można nie podawać tylko wtedy, gdy wszystkie tabele są oryginalnym opracowaniem autora i wynika to wyraźnie z tekstu pracy.

Wszystkie tabele, których rozmiary nie przekraczają rozmiarów kolumny,