rozprawa
niejawna
Sąd wyłącza jawność rozprawy (rozprawa toczy się niejawnie) w całości albo w części, jeżeli jawność mogłaby: 1) wywołać zakłócenie spokoju publicznego, 2) obrażać dobre obyczaje, 3) ujawnić okoliczności, które ze względu na ważny interes państwa powinny być zachowane w tajemnicy, 4) naruszyć ważny interes prywatny (art. 360 § 1 Lp.k.).
Sąd wyłącza jawność całości lub części rozprawy także na żądanie osoby, która złożyła wniosek o ściganie. Sąd może wyłączyć jawność całości albo części rozprawy, jeżeli choćby jeden z oskarżonych jest nieletni lub na czas przesłuchania świadka, który nie ukończył 15 lat (art. 360 § 2 i 3 k.p.k.).
W razie wyłączenia jawności mogą być obecne na rozprawie, oprócz osób biorących udział w postępowaniu, po dwie osoby wskazane przez oskarżyciela publicznego, oskarżyciela posiłkowego, oskarżyciela prywatnego i oskarżonego. Jeżeli jest kilku oskarżycieli lub oskarżonych, każdy z nich może żądać pozostawienia na sali rozpraw' po jednej osobie (art. 361 § 1 k.p.k.). Wymieniona regulacja nie znajduje zastosowania, jeżeli zachodzi obawa ujawoienia tajemnic}' państwowej.
W postępowemu karnym skarbowym natomiast, w razie wyłączenia jawmości rozprawy głównej, pozostawienia na sali rozpraw' po nie więcej niż dwie osoby mogą żądać także podmiot pociągnięty do odpowiedzialności posiłkowej oraz interwenient.
ogłoszenie
wyroku
Ogłoszenie wyroku zaweze odbywa się jawnie (art. 364 § 1 k.p.k.). Jeżeli zaś jawność rozprawy wyłączono w' całości lub w części, przytoczenie powodów wyroku może nastąpić również z wyłączeniem jawmości w całości lub wr części. Jawnie muszą być ogłoszone także wyroki wydane na posiedzeniu (np. art. 156 § 3 k.k.s. w zw. z art. 343 § 5 i 6 łcp.k.; art. 161 § 3 k.k.s.), w' tym także wyroki wydane na posiedzeniu bez udziału stron (np. art. 500 § 4 k.p.k.). W wypadku wyrokowania poza rozprawy, treść wyroku udostępnia się publicznie przez złożenie jego odpisu na okres siedmiu dni w sekretariacie sądu, o czym należy uczynić wzmiankę w protokole posiedzenia (art. 418a lep.k.).
zasada ustności rozprawy
Rozprawa odbywa się ustnie (art. 365 k.p.k.). Przewodniczący kieruje rozprawią i czuwa nad jej prawidłowym przebiegiem, bacząc, aby zostały wyjaśnione wszystkie istotne okoliczności sprawy, a w miarę możności także okoliczności sprzyjające popełnieniu przestępstwa. Sąd winien więc odgrywać aktywną rolę w dążeniu do wyjaśnienia faktycznych podstaw rozstrzygnięcia, przeprowadzając w razie potrzeby dowody z urzędu (art. 167 k.p.k.). Przewodniczący powinien dążyć do tego, aby rozstrzygnięcie sprawy nastąpiło na pierwszej rozprawie główmej. Przewodniczący umożliwia też stronom wypowiedzenie się co do każdej kwestii podlegającej rozstrzygnięciu. Jeżeli wr jakiejkolwiek kwostii jedna ze stron zabiera głos, prawo głosu przysługuje również wszystkim innym stronom. Obrońcy oskarżonego i oskarżonemu przysługuje głos ostatni. Prawo stron do wypowiadania się odnosi się zarówno do kwestii o charakterze faktycznym, jak i kwestii o charakterze prawmym.
Dowody na poparcie oskarżenia powdnny być w miarę możności przeprowadzone przed dowodami służącymi do obrony (art. 369 k.p.k.).
396