zasada
pisemności
wyroku
votum
separatum
w toku rozprawy głównej (art. 410 lcp.k.). Wyrok musi być podpisany przez wszystkich członków składu sądzącego, nie wyłączając przegłosowanego (art. 113 k.p.k.). Przy składaniu podpisu członek składu orzekającego ma prawo zaznaczyć na orzeczeniu swoje zdanie odrębne, podając w jakiej części i w jakim kierunku kwestionuje orzeczenie (art. 114 § 1 k.p.k.). Zdanie odrębne może dotyczyć również samego uzasadnienia orzeczenia. Wówczas zdanie to zaznacza się przy podpisywaniu uzasadnienia (art. 114 § 2 k.p.k.).
Każdy wyrok powinien zawierać:
1) oznaczenie sądu, który go wydał oraz sędziów, ławników, oskarżycieli i protokolanta,
2) datę oraz miejsce rozpoznania sprawy i wydania wyroku,
3) imię, nazwisko oraz inne dane określające tożsamość oskarżonego,
4) przytoczenie opisu i kwalifikacji prawnej czynu, którego popełnienie oskarżyciel zarzucił oskarżonemu,
5) rozstrzygnięcie sądu,
6) wskazanie zastosowanych przepisów ustawy karnej.
Wyrok skazujący powinien nadto zawierać:
1) dokładne ustalenie czynu przypisanego przez sąd oskarżonemu;
2) rozstrzygnięcie co do kary i środków karnych, a w razie potrzeby co do zaliczenia na ich poczet tymczasowego aresztowania i zatrzymania oraz środków zapobiegawczych wymienionych w art. 276 k.p.k. (np. zawieszenie oskarżonego w wykonywaniu zawodu, albo nakazanie powstrzymania się od określonej działalności).
Stosownie do art. 163 k.k.s., orzeczenie kończące postępowanie powinno w miarę potrzeby zawierać także rozstrzygniecie co do:
1) przepadku przedmiotów i ściągnięcia ich równowartości pieniężnej,
2) środka karnego przepadku korzyści majątkowej i ściągnięcia jej równowartości pieniężnej,
3) należności publicznoprawnej uszczuplonej czynem zabronionym,
4) odpowiedzialności posiłkowej lub
5) roszczeń interwenienta.
promulgacja
Ogłoszenie (promulgacja) wyroku polega na:
1) ogłoszeniu wyroku; co należy uczynić publicznie. W czasie ogłoszenia wyroku wszyscy obecni z wyjątkiem sądu stoją (art. 418 § 1 k.p.k.);
2) podaniu do wiadomości zgłoszenia zdania odrębnego, a jeżeli członek składu orzekającego, który zgłosił zdanie odrębne wyraził na to zgodę, także jego nazwiska (art. 418 § 2 k.p.k.);
3) przytoczeniu ustnych najważniejszych powodów (motywów7) wyroku - przez przewodniczącego lub członka składu orzekającego (art. 418 § 3 k.p.k.). Jeżeli jednak wyłączono jawmość rozprawy w7 całości lub części, przytoczenie ustnych motywów7 w7yroku może nastąpić z wyłączeniem jawności w7 całości lub części (art. 364 § 2 lcp.k.);
408