43128 SNC00172

Ustawa o gospodarce

Alt. 36

5. Ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (jcdn. tekst: DłU. z 2000 r. Nr 80. poz. 903) nie wprowadziła zmian co do zasady sprzedaży mieszkań przez gminy lub Skarb Państwa na rzecz najemców. Zasady sprzedamy mieszkań oraz oddawania gruntów w użytkowanie wieczyste regulują obecnie postanowienia ustawy o gospodarce nieruchomościami, ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. zaś normuje sposób ustanawiania odrębnej własności lokali, nic wkraczając w zasady ich sprzedaży. Zgodnie z art. 7 tej ustawy odrębną własność lokalu można ustanowić w drodze umowy, a także jednostronnej czynności prawnej właściciela nieruchomości albo orzeczenia sądu znoszącego współwłasność. Umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana w formie aktu notarialnego: do powstania tej własności niezbędny jest wpis do księgi wieczystej Ustanowienie odrębnej własności lokalu jest dopuszczalne w sytuacji, gdy budynek jest posadowiony na dwóch nieruchomościach stanowiących własność gminy, dla których prowadzone są oddzielne księgi wieczyste (uchwała SN i dnia 14 maja 1996 r.. III CZP 37/96. OSNC 1996, nr 9, poz. 116).

(Mpo*MhI'

ność zi szkodę

wyrządzoną przu funkcjo Mhwrri pwWwowpo

Art 36. W przypadku naruszenia przez właściwy organ przepisów art 34 ust. 1-5 Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego ponoszą odpowiedzialność na zasadach ogólnych.

I. Zgodnie z art. 417 k.c. Skarb Państwa ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przez funkcjonariusza państwowego przy wykonywaniu powierzonej mu czynności. Funkcjonariuszami państwowymi są pracownicy organów władzy, administracji lub gospodarki państwowej. Za funkcjonariuszy państwowych uważa się również osoby działające na zlecenie tych organów. Reaktywowanie w 1990 r. samorządu terytorialnego i przejęcie przez gminy funkcji publicznych realizowanych przed 1990 r. przez organy administracji państwowej spowodowało lukę w przepisach prawa cywilnego odnoszących się do kwestii odpowiedzialności osób prawnych za szkody wyrządzone przez ich funkcjonariuszy. Gminy (związki międzygminne) nic mogły być uznawane za państwowe osoby prawne, przez co (bez wyraźnego odesłania zawartego w ustawie) art 417 k.c. nie mógł mieć do nich zastosowania. Zmianę wprowadziła ustawa z dnia 23 sierpnia 1996 r. o zmianie ustawy — kodeks cywilny (Dz.U. Nr 114, poz. 542) przez dodanie art. 420* i 420*. Obecnie wskutek nowelizacji kodeksu cywilnego, dokonanej ustawą z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej w związku z reformą ustrojową państwa (Dz.U. Nr 106, poz. 668), dodany artykuł brzmi następująco: „Art. 420¹ 91 Jeżeli szkoda została wyrządzona przez funkcjonariusza jednostki samorządu terytorialnego przy wykonywaniu powierzonej mu czynności, odpowiedzialność a szkodę ponosi ta jednostka samorządu terytorialnego, w której imieniu

_13._A czynność była wykonywana. Przepis art. 418. 419 i 420 stosuje się odpowiednio.

§2. Funkcjonariuszami jednostek samorządu terytorialnego w rozumieniu niniej-j2ego tytułu są pracownicy samorządowi, radni, członkowie zarządów gmin. powiatów i województw, a także inne osoby, do których stosuje się przepisy o pracownikach samorządowych. Za funkcjonariuszy jednostek samorządu terytorialnego uważa się także osoby działające na zlecenie organów jednostek samorządu terytorialnego oraz ich związków”. Łatwo dostrzec, iż przepis ten wzorowany jest na art. 417 k.c.. dotyczącym odpowiedzialności Skarbu Państwa a szkody wyrządzone przez funkcjonariuszy państwowych. Art. 420* k.c. przewiduje odpowiednie stosowanie art. 418, 419 i 420 k.c. Art. 418 kc. dotyczy odpowiedzialności jednostki samorządu terytorialnego w sytuacji, w której szkoda została wyrządzona przez funkcjonariusza tej jednostki na skutek wydania orzeczenia lub zarządzenia. Przesłanką zastosowania tego przepisu jest ustalenie czy przy wydaniu orzeczenia lub zarządzenia nastąpiło naruszenie prawa ścigane w trybie postępowania karnego lub dyscyplinarnego oraz czy wina sprawcy została stwierdzona wyrokiem karnym lub orzeczeniem dyscyplinarnym, bądź leż. czy została uznana przez organ przełożony nad sprawcą szkody. Zgodnie z art. 419 k.c. odpowiedzialność jednostki samorządu terytorialnego może być także oparta na zasadzie słuszności, tj. wtedy, gdy szkoda zostanie wyrządzona przez funkcjonariusza przy wykonywaniu powierzonej mu czynności, a funkcjonariuszowi nie można przypisać winy. Poszkodowany może żądać i alk owitego lub częściowego naprawienia szkody, jeżeli doznał uszkodzenia dala lub rozkroju zdrowia albo utraci! żywidcla, a z okoliczności, zwłaszcza ze względu na niezdolność poszkodowanego do pracy albo na jego ciężkie położenie materialne, wynika, że przyznanie odszkodowania jest zgodne z zasadami współżycia społecznego. Odpowiednie stosowanie art. 420 k.c. oznacza, że samodzielną odpowiedzialność za szkody wyrządzone przez swoich funkcjonariuszy ponoszą samorządowe osoby prawne.

2. Art. 160 § I k.p.a. stanowi, że stronie, która poniosła szkodę na skutek wydania decyzji z naruszeniem art. 156 § I k.p.a. albo stwierdzenia nieważnośd takiej decyzji, przysługuje roszczenie o odszkodowanie za poniesioną rzeczywistą szkodę, chyba że ponosi ona winę za powstanie okolicznośd wymienionych w tym przepisie. Do odszkodowania stosuje się przepisy kodeksu cywilnego, z wyłączeniem art. 418 tego kodeksu, jeżeli szkoda została wyrządzona przez funkcjonariusza państwowego (odpowiednio przez funkcjonariusza jednostki samorządu terytorialnego) na skutek wydania orzeczenia lub zarządzenia. Skarb Państwa (odpowiednio jednostka samorządu terytorialnego) ponosi odpowiedzialność tylko wtedy, gdy przy wydaniu orzeczenia lub zarządzenia nastąpiło naruszenie prawa ścigane w trybie postępowania karnego lub dyscyplinarnego, a wina sprawcy szkody została stwierdzona wyrokiem karnym lub orzeczeniem dyscyplinarnym albo uznana przez organ przełożony nad sprawcą szkody. 7_grulnip z art. 421 k.c.. przepisów zawartych w kodeksie cywilnym dotyczących