43413 Prawo i p k s V Konarska Wrzosek (99)

Rozdział 28

POSTĘPOWANIE NAKAZOWE 1. Uwagi ogólne

Rozstrzyganie kwestii odpowiedzialności karnej oskarżonego na gruncie postępowania karnego (sensu largo) odbywa się nie tylko w postępowaniu zwyczajnym, które postrzegane jest jako modelowy tok postępowania, ale i w postępowaniach (trybach) szczególnych (zob. Cz.R Kłak, Postępowanie nakazowe..., s. 17). Przedmiot postępowania w każdym z rodzajów postępowania jest tożsamy, bowiem dotyczy kwestii odpowiedzialności karnej (wyjątkowo cywilnej) oskarżonego za zarzucane mu przestępstwo, czy też, przestępstwo skarbowe i wykroczenie skarbowe. Różnice widoczne są zaś w przesłankach i w przebiegu postępowania zwyczajnego i postępowań szczególnych.

Postępowanie nakazowe uregulowane w kodeksie karnym skarbowym stanowi odwzorowanie postępowania nakazowego uregulowanego w kodeksie postępowania karnego w art. 500-507. Stosownie do art. 113 § 1 k.k.s., postępowanie nakazowe określają odpowiednio stosowane przepisy kodeksu postępowania karnego ze zmianami, jakie wynikają z art. 171-172 k.k.s.

Postępowanie nakazowe jest fakultatywnym trybem szczególnym, co wynika z art. 500 § 1 k.p.k., który stanowi, że „sąd może [...] wydać wyrok nakazowy" (zob. D. Kala, Tryby szczególne w kodeksie postępowania karnego..., s. 113). Mając również na względzie art. 500 § 2 k.p.k., postępowanie nakazowe należy zakwalifikować jako tryb szczególny stopnia drugiego, z uwagi na zasadę odpowiedniego stosowania przepisów⁷ o postępowaniu uproszczonym.

przesłanki

W wypadku postępowania szczególnego stopnia drugiego (postępowania nakazowego), jego dopuszczalność uzależniona jest od wystąpienia, aż trzech rodzajów przesłanek:

1)    ogólnych postępowania karnego, warunkujących rozpoznanie sprawy w⁷ postępowaniu zwyczajnym,

2)    szczególnych, warunkujących rozpoznanie danej sprawy w postępowaniu szczególnym pierwszego stopnia,

3)    szczególnych, warunkujących rozpoznanie danego postępowania szczególnego drugiego stopnia (zob. Cz.R Kłak, Postępoicanie nakazowe..., s. 19).

432