koW^iU
SYSTBiJ
Rysunek 6.14. Udział twórców i konsumentów kultury w strukturze ludności świata według A. Mołesa(t967)za LWtautem (Miknit 1969:23)
Na gniocie polskim dotychczas moim zdaniem najlepszym syntetycznym modelem komunikowania masowego, bo uwzględniającym wpływ wielu czynników, mechanizmy filtrujące (Kurt Lewin), kod, szumy i przecieki (Gaudę E. Shannon, Warren Weaver, Klaus Krippendorff), grupy odniesienia (Matilda i John Rileyowie), uwikłanie w kulturę (Andrew Tudor), systemowość (Małvin DeFleur), wspólnotę doświadczeń (Wifcur Schramm) itd. jest „model syntetyczny" prasoznawcy Tomasza Gohana-Kłasa. Autor ogłosił go najpierw w kwartalniku „Przekazy i Opinie" w rob 1976, a potem włączył do swojej książki Komunikowanie masowe (1978), skąd przeniósł do tomu Media i komunikowanie masowe. Teorie i analizy prasy, | radia, telewizji i Internetu z rob 1999 (zob. rysunek 6.14.).
Nkma jednak zapewne modelu idealnego, który by uwzględniał, a nawet uprzedzał wszystkie elementy procesu komunikacji, będące hib mogące być przedmiotem zainteresowania różnych szczegółowych dyscyplin. Tak i w tym modelu „syntetycz-■ nym* Tomasa Gobana-Klasa prasoznawca z zapleczem socjo- i psycholingwistycznym
rzeczywistość społeczna -IDEOLOGIA-
Rysunek 6.15. Syntetyczny model komunikowania