44889 skanuj0180 (5)

WSRpŁęZtŚN^im^METOŁOęiA

I tak na przykład w więzieniu tokijskim tatuowano złodziejom za karę paski na ramieniu. Robiono to przy pomocy wiązki 10 igieł umoczonych w czarnym tuszu. Więźniów wypuszczano, jak tylko tatuaż się zagoił. Wiadomo także, że w Osace osoby skazane otrzymywały na czole tatuaż w formie znaku graficznego oznaczającego słowo „pies".

Karne tatuaże nie były dozwolone u kobiet - zakazano je urzędowo w roku 1720.

Nie są to fakty zbyt przyjemne, ale należy o nich wspomnieć przedstawiając historię tatuażu. Od roku 1790 zaczęto malować na skórze większe całości, takie jak portrety, dramaty czy nawet opowiadania. Ponieważ zaś nowobogackiej klasie kupieckiej zabroniono noszenia cennych materiałów, brokatów i złota, od roku 1820 pojawiają się jako substytut tatuaże całego ciała.

Popyt rośnie, co sprzyja rozwojowi nowych technik tatuażu i w konsekwencji powoduje pojawienie się nowego rzemiosła.

W czasie politycznego przewrotu, jaki miał miejsce w Japonii w roku 1868, policja regularnie nachodziła warsztaty oferujące tak popularne usługi, niszczyła zbiory próbek i konfiskowała narzędzia. Ku zdziwieniu nowego rządu cudzoziemcy wcale nie gardzili służbą o kunsztownie wytatuowanym ciele. Jednak rzemiosło to popadło ostatecznie w niełaskę i ostało się zaledwie kilka warsztatów.

W roku 1860 mistrz tatuażu, sławny Hori Chyo, wynalazł miejscowe znieczulenie oraz brązową farbę, która świetnie nadawała się na kolor podstawowy. Jego sława sięgała tak daleko, że nawet zagraniczni dyplomaci i damy z towarzystwa powierzali swoją skórę jego zręcznym dłoniom. Doszło nawet do tego, że późniejszy król Anglii, Grzegorz V, będący w roku 1881 młodym oficerem marynarki, zagustował w jego tatuażu. Nie był zresztą jedyną osobą ze szlachetnych kręgów, która uległa tej modzie. W jego ślady poszli książę Yorku, książę Edynburga, grecka królowa Olga i car Rosji Mikołaj II.

Mniej więcej w tym samym czasie działał w Londynie prawdziwy Rafael tatuażu, Sutherland Mac Donald, zmarły w roku 1926. Da

178