45343 IMG79 (5)

36

36

(1.35)

ftf-

gdzie 0_K jest obwodem w połowie długości bryły.

Wzór francuski daje wyniki zbhzone do wzoru środkowego przekroju. Jeżeli przekrój w połowie długości bryły jest kołem, to miąższość określona wzorem francuskim będzie o około 0.5* większa od miąższości określonej wzorem środkowego przekroju.

. Pro kład Okitilamy imątsaość dłużycy o dhijofci 12 m na poduawte danych zawartych w tabeli ł Obliczamy migzizolć wzorem Smaliana

^: 0J62‘ * * 0.195

12-{0.1029 *0.0299) 6-0.7968 m

Obliczamy muzuofć wzorem Newtona

12a (0.1029 *4 0.0426 + 0.0299) 2 = 0.6064 m'

7 0.362* + 4 7 0.233⁵ ♦ 7 0.195²

Obliczamy mi«izo<ć wiórem francuskim

Wyfczamy 1 jruboki d_w ■ 23 J cm. obwód o_n = 73 on

V-J^j2 I2-0J1I6®*

Otrzymana poszczególnymi wzorami miąższość strzał jest bardzo różna. Wynika to stad. że w skład poszczególnych wzorów wchodzą przekroje lezące na różnych wysokościach areały. ^a jednocześnie strzała cechuje się dużą nieregulamością kształtu zarówno przekroju podłużnego, jak i poprzecznego. Z innych sposobów pomiaru miąższości drzewa lezącego na uwagę zasługują, wzór Brcymanna, wzór Simon) ego. wzór zrównanych grubości krańcowych (zwany kupieckim) 1 wzór Gie-mszyńskiego (1948a. Opis tych sposobów pomiaru zawarty jest w podręcznikach Gtcruszyńskiego (194911959) oraz w podręczniku Grochowskiego (1973),

B. Wzory sekcyjne

Podzielmy bryłę na odcinki - sekcje. Określmy miąższość każdej sekcji jednym z poznanych wzorów zwykłych. Suma miąższości poszczególnych sekcji da nam miąższość bryły Na zasadzie tej oparte są wzory sekcyjne służące do precyzyjnego określania miąższość 1 bryły

Najczęściej miąższość poszczególnych sekcji określa się wzorem środkowego przekroju, dlatego dalsze rozwalania ckMyczyć będą wzoru sekcyjnego środkowego przekroju

Jeżeli przyjmie się jednakową absolutną długość sekcji, to wzór sekcyjny środkowego przekroju przybiera postać (rys. 7):

(1-36)

V*    + ... + g,_mml + g_t) + V.

gdzie:

l_t - długość sekcji,

j?_f). g,_%.....6t_m S,_m ~ powierzchnia przekroju w środku poszczególnych sekcji.

V_a - miąższość niepełnej, ostatniej sekcji.

•t

Rysunek 7

Dane do wzoru sekcyjnego środkowego przekroju

Jeżeli np. długość strzały wyniesie 18 m. lo w przypadku zastosowano wzoru sekcyjnego środkowego przekroju przy długości sekcji 4 m otrzymuje się:

(137)

V-4(^2+ tf₆-*■*,<> + x, +

pj«e. Zj. x₆. x jo- £m - powierzchnie przekroju w odległości 2.6.10114 m. licząc od podstawy brył>

Miąższość niepełnej sekcji określa się również wzorem środkowego przekroju lub - w przypadku bryły całkowitej - wzorem na objętość stożka

W badaniach naukowych stosuje się zwykle wzór sekcyjny środkowego przekroju o długości sekcji 1 lub 2 metry. Zauważmy, że przez wyznaczenie sek.-n o jed nakowej absolutnej długości uzyskujemy różną ich liczbę w zależności od długości strzały.

Liczbę sekcji można przyjąć z góry. a ich długość określić : ilorazu dług strzały i liczby sekcji. W takim wypadku otrzymuje się wzór sekcyjny środkowej przekroju przy jednakowej względnej długości sekcji

(1 U)

fdzjc n jest liczbą sekcji

Jeżeli założymy n ■ 5. wówczas uzyskamy wzór pięciu równych *v.,«