45355 strona (486)

Ryc. 2-7. Prawidłowo rozmieszczone elektrody kondensatorowe miękkie przed zabiegiem powierzchownego przegrzewania okolicy piersiowej i lędźwiowej. Obciążenie w postaci woreczków z piaskiem usunięto, by lepiej uwidocznić elektrody. Przewody nie powinny stykać się ze skórą pacjenta, nawet jeśli wymaga to użycia dodatkowych ręczników.

żądane parametry zabiegu. Do wad takich urządzeń należy zaliczyć skomplikowany system przełączników, duże rozmiary i wysoką cenę.

Wskazania

1.    W leczeniu przewlekłych i łagodnych stanów chorobowych, wymagających minimalnego przegrzania (np. zapalenie mięśni. zapalenie stawów, stany zapalne miednicy mniejszej, zapalenie ucha środkowego, oskrzeli, zatok obocznych nosa i gruczołu krokowego).

2.    Jako zabieg pomocniczy (np. po zabiegu jonoforezy w celu ułatwienia miejscowego wchłaniania jonów, patrz rozdz. 9).

Przeciwwskazania i środki ostrożności

1. Diatermii krótkofalowej nie należy stosować w ostrych stanach zapalnych, krwawieniach i innych stanach chorobowych przebiegających z gromadzeniem się płynu (powodującego miejscowy wzrost zdolności do gromadzenia ciepła i niebezpieczeństwo oparzenia), nowotworów, obecności implantów metalowych lub ciał obcych.

2.    Nie stosować diatermii u osób z wszczepionym rozrusznikiem serca.

3.    Nie dopuszczać do zetknięcia się skóry pacjenta z przewodami odchodzącymi od korpusu urządzenia (ryc. 2-8).

4.    Podczas zabiegu pacjent nie może dotykać przedmiotów metalowych (np. krzeseł, lamp, sprzętu znajdującego się zbyt blisko aparatu do diatermii).

5.    Jeżeli pacjent cierpi na miażdżycę tętnic lub cukrzycę, należy przedsięwziąć szczególne środki ostrożności, gdyż w tych chorobach często występują zaburzenia czucia. Chorzy ci łatwiej ulegają oparzeniom, które goją się długo i z trudnością.

Metodyka zabiegów

1. Przed wykonaniem zabiegu za pomocą nieznanego urządzenia należy starannie

22