strona (410)

Ryc. 5-8. Przygotowana samodzielnie elektroda. Elektroda składa się z dwóch miękkich ręczników papierowych. na które nałożono złożony i odpowiednio przycięty piat wytrzymałej folii aluminiowej używanej w każdym gospodarstwie domowym. Elektrody umocowuje się plastrami z miękkiej gumy.

żenieni kurczowym w celu wywołania czynnego ruchu mięśni (N. Shindo, informacja osobista).

Elektrody

Fizykoterapeuci mogą korzystać z różnorodnych typów' elektrod dostępnych na rynku; część z nich opisano niżej.

1.    Gotowe elektrody miękkie, wykonane z płótna lub filcu z gumową podkładką. Elektrody można łączyć ze stymulatorem na wiele sposobów.

2.    Wilgotne ręczniki papierowe przykryte płatami folii aluminiowej. Elektrody te łączy się z odprowadzeniami za pomocą uchwytów szczękowych (ryc. 5-8).

3.    Elektrody „gąbczaste” - metalowe w' gumowej osłonce.

4.    Nawęglane elektrody gumowe, jak te do elektrostymulacji metodą TENS. stosowane łącznie z żelem sprzęgającym.

5.    Elektrody o miedzianych końcówkach do stosowania wewnętrznego (np. do-nosowo. dopochwowo).

6.    Rolę elektrody mogą spełniać w' razie konieczności palce fizykoterapeuty (zabiegi na dzieciach i zwierzętach) (ryc. 5-9). W tej metodzie jedną elektrodę umieszcza się na ciele pacjenta, w pewnej odległości od leczonego obszaru, natomiast drugą elektrodę umieszcza się na przedramieniu fizykoterapeuty. Na czubku palca fizykoterapeuty rozprowadza się niewielką ilość żelu, wskutek czego stymulacja obejmuje niewielki obszar. W ten sposób można za

Ryc. 5-9. Palec fizykoterapeuty spełnia rolę elektrody. Prawdziwe elektrody umieszcza się na przedramieniu pacjenta i fizykoterapeuty. Kropla żelu elektrolitycznego na palcu fizykoterapeuty zamyka obwód drażniący (Stimtrac, udostępnione przez Stimlech Corp.. Randolph. MA).

99