47366 SAM87

ktemnki. f*My. ludi*. -yitmmmi

jubnkrry służyli też żołnierze z ponad dwudziestu innych państw (głównie Ukraińcy i Hiszpanie).

polska obecność wojskowa w Iraku uzyskała podstawę w postaci fcoifpfl resołucp Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych, nr 1483. przy czym Warszawa zadbała, aby Polska nie została wytnie-niry w tej resołucp Jako Occupying Power (termin odnosił się jedynie do USA i Wielkiej Brytanii).

nmtn profesor MsrHr Belka został dyrektorem cywilnej i tymcza-sowej. międzynarodowej administracji Iraku, odpowiedzialnej za odbudowę gospodarczą zdewastowanego wojną kraju. Warszawa miała nadzieję, we koszty naszego udziału zaczną się szybko zwracać dzięki kontraktom na odbudowę Iraku, zwiększeniu amerykańskiej pomocy wojskowej dh naszego kraju czy wreszcie dzięki dostępowi do irackiej

«py.    H    .......

Pa pewnym czasie jednak zaczęły się w Polsce pojawiać wątpliwość a> do słuszności decyzji o udziale w operacji irackiej. Wskazywano, że oba lenie Saddama Husajna właściwie tylko pogorszyło sytuację w Iraku, a argumenty amerykańskie na rzecz interwencji byty fałszywe - przyznawano więc niejako ragę Francuzom i Niemcom. Zwracano uwagę, że pomoc Polski nie została właściwie doceniona przez Amerykanów: mc nie wyszło z oczekiwanego zniesienia wiz dla Polaków, a pomoc ni rykińska dla polskiej armii była raczej niewielka (Amerykanie sfinansowali jedynie część kosztów polskiego udziału vr operacji*. Próżne też były nadzieje na lukratywne kontrakty dla polskich przedsiębiorstw w samym balcu. Ostatecznie propozycje takich kontraktów się pojawiły, ale w związku z dużym ryzykiem polskie firmy (poza zbrojeniowymi) nie podjęły się ich realizacji.

Polska stała się też przedmiotem bardzo ostrej niekiedy krytyki niektórych środowisk w Europie Zachodniej, gdzie nazywano ją amerykańskim „koniem trojańskim**-

W kontekście porażek w procesie stabahracji sytuacji w Iraku i bez- I nadzśejnośd wojny z terrorystami prezydent Kwaśniewski oświadczył I

na konferencji prasowej 18 marca 2004 r., iż „byliśmy zwodzeni” przez Amerykanów w sprawie broni masowego rażenia w Iraku. Wobec braku bezpośrednich korzyści z udziału w tej wojnie oraz oczekiwanego wsparcia materialnego dla tej kosztowne) dla Polski misji, a także w uznaniu malejącego znaczenia kurczącego się polskiego kontyngentu i topniejącej dywizji międzynarodowej, którą dowodzili Polacy, rząd Belki zaczął rozważać zakończenie udziału w misji.

Po objęciu władzy przez braci Kaczyńskich przedłużono jednak polską obecności wojskową w Iraku, jednocześnie zmieniono jej status na szkoleniowo-doradczą. Premier Jarosław Kaczyński w swoim txpose z 19 Hpca 2006 r. stwierdził co prawda, że umacnianie sojuszu z USA poprzez udział w wojnie w Iraku jest ..przedsięwzięciem kontrowersyjnym", ale zakończenie polskiej misji powinno być wynegocjowane: „To nie może być dezercja. Polska nie jest narodem dezerterów”.

Ponieważ błędna strategia Stanów Zjednoczonych stosowana w tej wojnie potęgowała ofiary i przedłużała konflikt, kolejny rząd. Donalda Tuska, zapowiedział wyjście Polski z Iraku do końca 2008 r. r Niemniej dzięki uczestnictwu w misjach w Afganistanie i Iraku Wojsko Polskie zdobyło wielkie doświadczenie bojowe. Jest to ważne w kontekście planów tworzenia profesjonalnej armii zawodowej. Uzyskanie zdolności do tzw. ekspedycyjności jest też ważne w kontekście planów tworzenia wspólnych europejskich sil zbrojnych, które mają być zdolne do działań poza obszarem Unii Europejskiej. Dzięki tym do-f Świadczeniom ewentualna rola Polski w tym procesie może zostać E wzmocniona.

W grudniu 2003 r. nastąpiło rozstrzygnięcie przetargu na zakup dla Polski wielozadaniowego samolotu bojowego (największy przetarg w dziejach polskich sit zbrojnych). Przegrały firmy europejskie, francuski Miragc i szwedzko-brytyjski Grippen. Polska wybrała amerykańskie F-16 C/D błock 50/52+, których 48 sztuk kupiła za kwotę 3.8 mld dolarów, zresztą finansowaną z amerykańskiej długoletniej pożyczki. Umowie o zakup F-16 towarzyszyła umowa w sprawie tzw.