47588 str9 (2)

39

<łzenia, plantator może z łatwością obliczyć jaką przestrzeń winien mieć w swojej suszarni. Naprzykład: plantator uprawia 1 hektar machorki pomorskiej, którą sadzi w odstępach 50 X 50 cm i na której zostawia po 8 liści, zbiór zaś wykonuje jednorazowo; w tym przypadku roślin na plantacji będzie 40.000, liści zaś 320,000; liści machorki pomorskiej można zawiesić na 1 m^s 200 sztuk, czyli przestrzeń potrzebna do suszenia wynosi: 320000 : 200= 1600 m^s. Możnaby więc w tym przypadku wybudować suszarnię 32 m długą, 10 m szeroką i 5 m wysoką. Dla uniknięcia budowania zbyt dużych suszarni, jakoteż ze względu na lepszy rozkład robót, plantatorzy zbierają zwykle liście 2 razy (oprócz spodaków, które obrywane bywają jednocześnie z ogławianiem). W przytoczonym przez nas przykładzie machorkę pomorską możnaby zbierać 2 razy: pierwszy raz po 3, drugi raz po 5 liści. Przyjmując do obliczenia większy zbiór, t. j. 5 liści, widzimy, że potrzebna przestrzeń suszarni wyniesie 1000 m⁸ i budynek może mieć wymiary: 20 m X 10 m X 5 m (40000 X 5 = 200000; 200000 :200 = 1000).

Mniejsi plantatorzy ułatwiają sobie suszenie machorki w ten sposób, że początkowo suszą sznury z liśćmi na słońcu, na otwarłem powietrzu, lub na ścianach pod okapami dachów, a następnie dosuszają tytoń ostatecznie w szopach. Taki sposób

Rys. 17. Sznur liści tytoniowych przywiązany do żerdzi w celu łatwiejszego

przenoszenia.

suszenia jest dobry, ale w naszym klimacie, przy ciągłych zmianach pogody, bardzo kłopotliwy. Liście bowiem przed każdym deszczem, jeżeli nie są dostatecznie osłonięte, należy chować do szopy, gdyż deszcz nie tylko psuje wygląd i jakość liści, ale zmniejsza ich ciężar. Liście, które były na deszczu, są wypłukane i nic niewarte. Dla ułatwienia sobie przenoszenia liści, sznury