49374 Obraz9 (13)

140

do narodu. W państwie połskiem władza musi przypaść niepodzielnie narodowi polskiemu. Źródłem władzy w Polsce nie może być naród żydowski, narówni z narodem polskim. W rezultacie nie można przyznać Żydom praw politycznych, wspólnych z prawami narodu polskiego, a trzeba dla nich stworzyć odrębny status polityczny.

Rozwój idei narodu prowadzi do tego, że naród coraz ściślej zespala się ze swojem terytorjum. Fakt, że na tern terytorjum mieszkają inne jeszcze narodowości, nie odbiera narodowego charakteru jego ziemi. Kto chce w państwie rządzić, musi być z tą ziemią związany całem jestestwem. Nie można równocześnie należeć do dwóch narodów, jak nie można mieć dwóch matek. Jeżeli ktoś czuje się przynależnym do innego narodu, a ma pełne prawa polityczne na terytorjum drugiego, to wyzyskuje te prawa, by swemu narodowi służyć. Czyli podkopuje trwałość ustroju państwa, chce jego politykę skierować na obce mu tory.

Żydzi w Polsce chcą być i nadal pełnouprawnionymi obywatelami. Uważają Polskę za swoją. Powołują się nawet na swe dla niej zasługi. Polityka żydowska zmierza wyraźnie do tego, by państwo polskie stało się państwem polsko-żydowskiem. Tłomaczą naiwnym Polakom, że przy poparciu Żydów Polska umocni swoje mocarstwowe stanowisko; że będzie potężną Polską, jeżeli posłuży nadal za azyl dla Żydów całego świata, jeżeli pogodzi się z wzrostem wpływów żydowskich wewnątrz swoich granic.

Jeżeli Żydzi występują z tego rodzaju propozycjami, to jest rzeczą zrozumiałą. Kierują się własnym interesem. Jest to wyraz ich międzynarodowej polityki. Ale trudniej zrozumieć, gdy te idee trafiają do przekonania Polakom, którzy mówią wiele o „mocarstwowem" stanowisku Polski. Nie potrzeba być mocarstwem, wystarczy być bardzo skromnem, małem państwem, ale państwem udzielnem, by nie zgodzić się na podejmowanie rozmów na tej płaszczyźnie. Bo przecież żadna część składowa państwa nie może traktować z niem, jako czynnik równorzędny; nie może uzależniać swojej lojalności wobec państwa od tego, jak to państwo odniesie się do postulatów międzynarodowych narodu, do którego ta część się przyznaje. Obywatel państwa ma obowiązki, jednostronnie określone, które nie są przedmiotem międzynarodowych układów. I do czego byśmy doszli, gdyby każda grupa etniczna prowadziła w Polsce swoją międzynarodową politykę; czy istniałaby wówczas jedna międzynarodowa polityka państwa polskiego?

Rząd państwa polskiego może się układać z rządem drugiego państwa o los jego poddanych w Polsce. Może im zabezpieczyć takie lub inne prawa czy przywileje. Ale ci obcy obywatele są czemś obcem; nie mają tu praw politycznych, żyją na specjalnych warunkach. Z chwilą, gdy Żydzi postawili swoją sprawę, jako sprawę międzynarodową, gdy dla jej poparcia uruchomili swoje potężne wpływy w świecie, czego dowodem były klauzule mniejszościowe traktatu wersalskiego, narzucone tylko-państwom, gdzie zagadnienie żydowskie było lub mogło się stać aktualne, z tą chwilą Żydzi wystąpili jako obca siła, jako czynnik, który tkwi w państwie polskiem, ale jest w stosunku do niego czemś zewnętrznem. Otóż to stanowisko ma swoje konsekwencje; prowadzi automatycznie do wydzielenia Żydów z jednolitego organizmu państwa polskiego.

Nieunikniony proces dziejowy prowadzi do izolacji Żydów, Polacy oddzielają się od Żydów, Żydzi od Polaków. Polacy chcą mieć własne, niepodzielne państwo. Żydzi pracują dla własnego państwa, służą swojej polityce. Nie zbuduje się trwałego ustroju państwa polskiego, jeżeli u jego podstaw będą się plątali Żydzi.

Żydzi doskonale rozumieją ideę zwierzchnictwa narodu państwowego — w Palestynie. Nie uznają tam równouprawnienia z Arabami, którzy w tym kraju mieszkają dłużej, niż Żydzi na polskiej ziemi. Odmawiają im tam praw politycznych; ale w Polsce stosują inne zasady.

Pojęcie polskiego państwa nie może być terminem geograficznym; ma mieć określoną treść historyczną. Prawo obywatelstwa politycznego trzeba czemś uzasadnić. Nie wystarczy do tego fakt zamieszkiwania na pewnem terytorjum. Obywatel państwa w głębszem znaczeniu wyrazu to człowiek, który zrósł się nierozerwalnie z tem państwem. Podwójnie obywatelstwo, to wypadek patologiczny.

Czem są Żydzi w Polsce? Nie chcemy rozwijać tego zagadnie-