49784 P1090163 (2)

200 ŚREDNIOWIECZNA PIEŚŃ REUCHJNA POLSKA

By mu mogli list otjąć,

²³⁰ - A wżdy mu go nie mogli otjąć,

Eżby ale poznali mało.

Co by na tym liście stało.

Jedno przyszła żona jego,

A (w)ści(ą)gła rękę do niego,

²³⁵ Eżjęj w rękę upadł list,

Przeto, iż był jeden do drugiego czyst A gdy ten list oglądano,

Natemieście uznano,

Iż był syn Eufemij ano w,

²⁴⁰ A księdza rzymskiego cesaizow.

A gdy to ociec (.......)

V 2 DOROTO, CNA DZIEWKO CZYSTA

Średniowieczna pieśń-Iegenda o św. Dorocie, napisana oso-bliwym językiem polsko-czeskim. Rękopiśmienny przekaz otworu odkrył Aleksander Bruckner w kodeksie niegdyś Załuskich, później Biblioteki Narodowej w Warszawie, sygn. IF. 396 (spalony w 1944 r.). Kodeks zawierał łacińskie kazania niedzielne Jakuba de Ybragine z wieku XIV. Na ostatniej (pergaminowej)

w. 229 otjąć — odjąć, odebrać. w. 231 eżby — iżby; ale — jednak, w. 233jedno — skoro tylko, w. 234 wściągnąć - wyciągnąć. w. 235 eż—aż, oto. w. 236 czyst—czysty, w. 238 uznać-poznać, spostrzec, w. 240 cesarzow— chyba winno być: cesarza, po w. 241 Końca brak. Następna karta rękopisu jest pusta; widocznie pisarz zostawił wolne miejsce na dokończenie utworu, ale zamiaru. nie wykonał

karcie verso znajdował się tekst polskiej legendy o św. Dorocie, zapisany ok. 1420. Pieśń opublikował A. Bruckner, Neue Quel-len zur Geschichte der polniscken Sprache and Literatur, ID: Dorotheenlegende, Archiv fiir Slavische Philologie, Ł-łQV: 1892, s. 507-512.    ■*

Poprzednie wydanie: Polskie wierszowane legendy średniowieczne, s. 186-192 (podział na strofy według tego wyd.).

DE SANCTA DOR0THEA

„Doroto, cna dziewko czysta,

Ciebie czci cyririew św(ięta),

Boś ty panna wyborna Bogiem [sławiena] zwołana.

⁵ O twej krasie, o twej czystości Nie moż żądny wypisaci,

Jim{i) jeś ty ozdobiena,

Krystem ślibiena.

Radujący (się) z chocim swym,

" Pomożyż nam zde (hjrzesznym K wiecznej radości

V. Z D08OT0, CNA DZIEWKO CZYSTA przed w. 1 - „O świętej Dorocie", w. 1 cna - cnotliwa, w. 2 cyrkiew - kośrióŁ

w. 4 zwolona - wybrana; wyraźna reminiscencja z Bogurodzicy. w. 5 krasa - piękność, w. 6 - ńie może nikł opisać.

w. 8 ślibiena - wyraz na pół spolonizowany z czes. sratbena - poślubiona.

w. 9 z chodt* (czes.) - z małżonkiem, oblubieńcem, w. 10-pomóżnam,bardzo grzesznym.