48143 Untitled Scanned 18 (10)

stwierdzili jakiekolwiek zahamowania w słyszeniu z odległości 3 metrów, należy koniecznie' skierować dziecko na audiometryczne badanie słuchu do lekarza audiologa. Badanie szeptem stosować można u dzieci, które ukończyły 3 rok życia.

Zestaw III

Chowanie zabawki do jednego z trzech jednakowych pudełek (gdy dziecko widzi). Wyraźnie nazywamy odnalezioną zabawkę — ćwiczenie spostrzegawczości.

Ćwiczenie wielkości. Próba gene-ralizacji (uogólnienia), np. pokazywanie dużej i małej lali, dużego i małego ołówka...

Składanie pomieszanych wkładane k sześcianów (2 komplety). Jeżeli dziecko samo nie może sobie dać rady, wyjaśniamy na czym polega trudność zwracając jego uwagę na jednakowe wielkości, pokazując jak należy wkładać. Przy następnych spotkaniach znowu czekamy aż dziecko upora się z tym samo. Jest to ćwiczenie koncepcyjnego myślenia.

Układanie klockó w-1 iterek według kolorów. Literki mają tu jedynie znaczenie pewnych kształtów. Chodzi o to, by dziecko przyzwyczajało się dostrzegać różne cechy przedmiotów. W dalszych ćwiczeniach stosujemy klocki-Iiterki do dobierania kształtów. Prowadzący zabawę podsuwa odpowiedni klocek z poleceniem: teraz włóż czerwony i teraz czerwony itd. Lub też sam kładzie np. zielony klocek i poleca dziecku dołożyć resztę takich samych klocków, za każdym razem nazywając kolor wkładanego klocka (nigdy nie zwracamy u-wagi na kształt literki i nie nazywamy jej). Do ćwiczenia kolorów można także zastosować loteryjki czterokolorowe. Uczenie rozpoczynamy od czterech podstawowych kolorów i zawsze w podanej kolejności: czerwony, zielony, żółty, niebieski.

Układanka obrazkowa. Polecenie: daj misia, daj domek itp. Gdy dziecko opanowało już cały zestaw (5 obrazków), dodajemy jeden lub najwyżej dwa obrazki.

Układanka sytuacyjna. Mówimy: pokaż (daj mi) chłopczyka, który myje buzię, który śpi itp. Kolejność postępowania taka sama, jak przy układance słownej. Następnie pytamy, wskazując odpowiedni obrazek: co robi chłopczyk? Jeżeli dziecko nie odpowiada, odpowiadamy za nie.

Obrazek przecięty na Pół. Odsuwamy od siebie obie połowy obrazka — dziecko ma za zadanie „naprawić” zepsuty obrazek „żeby była cała dziewczynka”. Gdy dziecko polecenie wykona, znów „psujemy” dziewczynkę, odwracając jedną z części obrazka „do góry nogami”. Obie połowy obrazka muszą wyraźnie różnić się między sobą — np. prawa ręka zgięta, lewa wyprostowana, w prawej trzyma balonik, w lewej lalkę czy psa na smyczy.

33