50245 X3e50dd746p19

........    uuommny glinianej. Transport przerobionej gliny do deskowania

może być mechaniczny lub ręczny. Najlepszym urządzeniem do transportu pionowego jest przenośnik taśmowy (rys. 15).

Glina z kopca jest wrzucana za pomocą łopat na ruchomą taśmę przenośnika i podnoszona do zasobnika umieszczonego na pomoście roboczym, który powinien być tak umieszczony, aby odległość przewozów mieszaniny glinianej w poziomie rusztowań była możliwie mała. Objętość zasobnika powinna być dostosowana do ilości przerabianej gliny i liczby robotników zajętych transportowaniem mieszaniny na rusztowaniach i ubijaniem gliny w deskowaniach. Zasobnik powinien być zaopatrzony w zamykany wylot, który umieszcza się 60—70 cm powyżej poziomu pomostu roboczego. Do przewożenia gotowej mieszaniny gliny z zasobnika do deskowań najlepiej nadają się taczki stalowe lub drewniane (rys. 13). Taczki należy ustawiać prostopadle do deskowań przed wsypywaniem do nich mieszaniny glinianej. Podczas przechylania taczki powinno się koło opierać o wystającą krawędź koryta zsypowego, co zabezpiecza taczkę przed ześlizgnięciem w dół.

Przy budynkach piętrowych transport mieszaniny nie może odbywać się przenośnikiem taśmowym, lecz należy stosować lekkiego typu dźwigi lub żurawie. Stosowanie wyciągów szybowych nie jest opłacalne ze względu na wielki koszt zainstalowania i duże zużycie drewna.

4.I.3.4. Ubijanie mieszaniny glinianej w deskowaniu. Po ustawieniu deskowania należy w nie wsypywać mieszaninę glinianą. Grubość warstwy mieszaniny glinianej, luźno usypanej w deskowaniu, zależna jest od sposobu jej ubijania.

Przy ubijaniu ręcznym, grubość tej warstwy powinna wynosić około 12 cm, przy zastosowaniu zaś ubijaków elektrycznych lub pneumatycznych może wynosić około 20 cm. Warstwa luźno usypanej mieszaniny glinianej powinna być równomiernie rozłożona wzdłuż całej długości deskowania i wyrównana łopatą lub grabiami (rys.

16). Przed przystąpieniem do ubijania należy sprawdzić wilgotność przygotowanej mieszaniny glinianej.

W tym celu lewą ręką pobieramy garść mieszaniny glinianej i mocno ściskamy w dłoni. Uformowaną w ten sposób bryłkę uderzamy palcem wskazującym prawej ręki, wówczas bryłka pod wpływem uderzenia powinna się rozpaść. Jeżeli przygotowana mieszanina gliniana jest zbyt wilgotna — bryłka nie rozpadnie się, lecz w miejscft uderzenia palcem powstanie zagłębienie. Jeżeli zaś masa jest za mało wilgotna, to nawet przy mocnym ściśnięciu w dłoni nie uformuje się z niej bryłka. Ponadto można sprawdzić wilgotność mieszaniny glinianej w czasie próbnego ubijania. Mieszanina gliniana ma wtedy pożądaną wilgotność, gdy pod wpływem uderzeń ubijaka, nie fałduje się, nie przylepia się do jego stopki i nie pęka. Mieszanina gliniana zbyt wilgotna w czasie ubijania wybrzusza się i przykleja do stopki ubijaka, natomiast mieszania zbyt sucha pęka i kruszy się. Należy pamiętać, że mieszanina gliniana, o pożądanej Rys. 16. Wyrównywanie warstwy usy- ^wil9^0tn0Ści' “żyta do wykonania ścian glino-panej gliny w deskowaniu    bitych, decyduje o dobrym zagęszczeniu masy w czasie ubijania, wpływa na jakość wykonanych ścian oraz pozwala na równomierne wysychanie i osiadanie ścian glinobitych.

Sposób kontroli wilgotności przygotowanej mieszaniny glinianej do wykonywania ścian glinobitych podany poprzednio jest prosty i łatwy do stosowania bezpośrednio na placu budowy. Kontrolę tę należy prowadzić na bieżąco przez cały okres ubijania ścian. W razie stwierdzenia, że przygotowana mieszanina jest mokra, trzeba ją, w celu szybkiego przeschnięcia, rozrzucić cienką warstwą na pomoście, z którego już jest pobierana.

Jeżeli natomiast mieszanina jest za sucha, należy ją zwilżyć i ponownie przerobić. Przygotowaną mieszaninę, aby zbyt szybko nie wysychała, należy trzymać w kopcach, z których pobiera się ją do wykonywania ścian glinobitych.

Latem należy kopce z przygotowaną mieszaniną glinianą osłaniać za pomocą papy lub mat słomianych, zarówno w czasie silnego nasłonecznienia w celu ochrony przed intensywnym wysychaniem, jak i podczas deszczów przed niepotrzebnym zawilgaca-niem. Nieprzestrzeganie podanych zaleceń nie .tylko wpływa ujemnie na jakość ścian glinobitych, lecz również przedłuża okres ich wykonania.

Ubijanie mieszaniny glinianej przeważnie rozpoczyna się wzdłuż bocznych krawędzi ścian tuż przy deskowaniu, a następnie ubija się środkiem ściany, w końcu zaś w poprzek ściany. Nie należy rozpoczynać ubijania mieszaniny glinianej od narożnika budynku, ponieważ może to spowodować odchylenie deskowania z pionu i może wywołać duże trudności przy poprawieniu położenia deskowania.

Ubijanie mieszaniny glinianej w deskowaniu należy rozpoczynać na prostych odcinkach ściany i postępować w kierunku narożnika budynku. Ubijanie warstwy luźno usypanej mieszaniny glinianej można uznać za skończone, gdy grubość tej warstwy zmniejszy się o 1/3, np. z 20 cm do 13,5 cm, przy ubijaniu ubijakiem mechanicznym, a z 12 cm do 8 cm przy ubijaniu ręcznym. W miejscach, gdzie są ustawione szablony okienne i drzwiowe ubijanie mieszaniny glinianej należy wykonywać równomiernie z obu stron szablonu, aby uniknąć wykrzywienia. -

Ubijak ręczny składa się ze stopki i trzonka, a ciężar jego wynosi 6—8 kG. Stopka ubijaka ręcznego jest wykonana ze stali kowalskiej lub z kawałka szyny. Stopka powinna być prostokątna lub kwadratowa o powierzchni nie większej niż 120 cm².¹ Trzonek do ubijaka wykonuje się -, z drewna twardego wytrzymałego na złamanie, długość trzonka powinna wynosić co najmniej 160 cm, a średnica około 4 cm.

Z ubijaków mechanicznych najlepsze są ubijaki elektryczne o ciężarze .około 15 kG (rys. 17). Tego typu ubijak wymaga doprowadzenia prądu elektrycznego na budowę, a poza tym kabla długości 20—50 m. Ujemną stroną tych ubijaków jest to, że często się grzeją i wymagają przerw w ubijaniu.

4.I.3.5. Umieszczanie wkładek ceramicznych i listew podtynkowych w czasie ubijania mieszaniny glinianej w deskowaniu. Ponieważ gładkie ściany glinobite nie stanowią