50780 moda kobieca XXw str189

:!i!opc*y«y" mody p>prxcCr.:cj. AX-ot-k- m. Ćwik! fł -.a. t.

wal len sam. Zmieniały się natomiast proporcje między długością bluzki i spódnicy. W 192-1 r. bluzka była wąska i długa aż do bioder, a wąska spódniczka sięgała poniżej łydek (il. 191). Następnie spódniczka stawała się coraz krótsza, podczas gdy bluzka wydłużała się trochę. W roku 1925 spódniczki nie było widać spoć bluzki więcej niż 15 do 20 cm, przy czym o ile bluzka uległa pewnemu poszerzeniu,’ o tyle spódniczka najczęściej była prosta. W ten sposób starano się wówczas jak najbardziej skrócić wzrokowo dolną część ubioru, znajdującą się poniżej bioder, co uzyskiwano również 2a pomocą poprzecznych plis umieszczonych na dolnym brzegu spódnicy lub na biodrach oraz przez nakładanie dwóch spódniczek jedna na drugą, z których wierzchnia była szersza i krótsza od dolnej. Ten sam efekt optycznego skrócenia dolnej części ubiorów uzyskiwano także w sukniach mających krótką i luźną tunikę oraz w sięgających do kolan płaszczach trzy czwarte, spod których widoczna była część spódniczki. W następnych latach spódniczka stawała się jeszcze krótsza, a w roku 1928 nawet odkrywała nieco kolana.

Z perspektywy czasu wydaje się, że długość- sjiódniczok wierzchnich lub długość tunik czy płaszczy trzy czwarte, z którą optycznie oswojono się juz w łatach 1924    1925, .spro

wokowała odrzucenie dolnej spódniczki, pozo tawiając U „krófc/ą długość' dla całości