53205 skanuj0027 (109)

214 Rozdział 6. Język i mass media: znaczące płaszczyzny komunikacji

214 Rozdział 6. Język i mass media: znaczące płaszczyzny komunikacji

;

ziomie styl życia „na luzie”, na który można sobie pozwolić dzięki odniesieniu sukcesu finansowego. We wszystkich trzech czasopismach zamieszcza się często artykuły o polityce, muzyce, sztuce, filmie, sporcie, podróżach i znajl| dujących się na szczycie lub słynnych mężczyznach. „GQ” poświęca ponad 30 stron modzie męskiej, „Black Men” - 13 stron, a „Esąuire” - niecałe 10 stron. Z niewiadomych przyczyn nie podejmuje się problemów relacji między męż-. czyznami a kobietami. Znaleźliśmy zaledwie dwa artykuły na ten temat w „Esąuire”, obydwa w dziale „Najlepsze strony mężczyzny”. Jeden zatytuło¹ wany: „Lepszy seks na Kampingu Smakoszy”, a drugi „Seksowne zagraniczne; reporterki” („Nie ma nic bardziej seksownego niż atrakcyjna kobieta mówią?': ca pewnym siebie głosem o nieciekawych i skomplikowanych kwestiach”);; Również i w „GQ” wydrukowano jedynie dwa artykuły na temat stosunków: międzyludzkich. Bohaterem jednego z nich był mężczyzna wspominający relał cje z kobietami swojego nieżyjącego ojca. Drugi byl zamieszczony w rubryce Dr Sooth - w której cieszący się dobrą reputacją lekarz odpowiada na takie pytania czytelników, jak: jaki jest wpływ zażywania przepisanych antydepre-santów na popęd płciowy?; jakie są korzyści z masturbacji? („zapoznasz się z twoimi seksualnymi reakcjami” i zwiększysz swój wigor); jak zachęcić swoją żonę do „poswingowania”, czyli do wymienienia się partnerami z inną parą? W „Black Men” znalazły się trzy artykuły, które można by umieścić w kategorii „relacje mężczyzn z kobietami”, jednak i w nich występowało typowe przedkładanie seksualności nad zaangażowanie emocjonalne: „Urok zakazanego owocu” (artykuł o cudzołóstwie), „Komnata kobiet: wyznania kobiet na temat ich stosunku emocjonalnego do oglądanych przez mężczyzn filmów erotycznych” (artykuł, w którym pięć kobiet wskazuje na pozytywne aspekty oglądania wraz ze swoimi chłopakami lub mężami filmów pornograficznych) oraz „Wyciskanie z siebie siódmych potów” (artykuł o wspólnych, ćwiczeniach na siłowni mężczyzny z kobietą). W czasopiśmie tym znajdował się także dział pytań i odpowiedzi „Twoja seksualność” (kobiety odpowiadały tutaj bardzo sugestywnie na dotyczące seksu pytania męskich czytelników) oraz „foto-esej” na temat: „jak kupić bieliznę kochance?” (z udziałem skąpo) odzianych i prowokacyjnie upozowanych modelek - „Dziewcząt uosabiających marzenia” i „Kobiet spełniających fantazje”)¹.

ii

Wniosek, że męskie magazyny przypisują relacjom interpersonalnym niską rangę, potwierdzają dominujące w nich reklamy. Jeśli wzięlibyśmy pod uwagę jedynie reklamy, to możemy łatwo dojść do konkluzji, że mężczyźni fi'szczególnie biali - spędzają większość swojego czasu jeżdżąc dla rozrywki samochodami, paląc papierosy i cygara, pijąc alkohol, robiąc zdjęcia swoimi cyfrowymi aparatami i lekceważąc w dużej mierze higienę osobistą. Pomijając Iteklamy dotyczące ubrań, które znajdowały się w „GQ” (7), najczęściej poja-pyjające się w czasopismach skierowanych do białych mężczyzn przekazy re-ykiamowe dotyczą: samochodów (10 w „GQ”, 7 w „Esąuire”), papierosów i cygar (6 w „GQ”, 3 w „Esąuire”), alkoholu (2 w „GQ”, 4 w „Esąuire”) oraz aparatów cyfrowych i komputerów (po 5 w „GQ” i „Esąuire”). Co ciekawe, obu tych czasopismach zamieszczono tylko jedną reklamę, tę samą, produktów pielęgnacyjnych, a mianowicie - balsamu po goleniu. Zaskakujący również był fakt, iż w większości reklam nie występowały osoby, - modelki lub modele, a jeśli już byli, to przeważnie biali (4 z 8 reklam w „GQ” ijtśł z 4 w „Esąuire”). „Black Men” zawierał znacząco mniej reklam niż „GQ” • i*-„Esquire”. W „Black Men” reklamowano najczęściej filmy (3 przekazy), zamieszczono tam również po jednej reklamie ubrań, papierosów, alkoholu, kaset wideo (na temat „edukacji seksualnej”), sprzętu stereofonicznego i specjal-|§jej diety, której celem jest spadek wagi. We wszystkich reklamach występowali czarnoskórzy modele.

Można stwierdzić, że w czasopismach przeznaczonych dla mężczyzn wytwarzane są szczególne wizerunki i ideały dotyczące płci. Eksponowana tam normatywna męskość nie zawiera w sobie przekonania o celowości ustanawiania długotrwałych związków z kobietami. Prawdziwy mężczyzna jest „wolnym strzelcem” i angażuje się w przygody. Podejmuje działania ryzykowne, z zapałem wypełnia swoje obowiązki zawodowe i rozwija hobby (i to w tej ostatniej kategorii umieścić należy jego związki z kobietami). Jest zainteresowany oso-

1

j.- jak przekonuje się czytelników - orientuje się on na „seks, sport, piwo, gadżety, ubrania i fitness”. Choć można dowieść, że „Maxim” poświęca znacząco więcej uwagi związkom damsko--tnęskim niż większość czasopism dla mężczyzn, to bliższa analiza jego zawartości prowadzi do -wniosku, iż istotą jest tu dostarczenie mężczyźnie wiedzy w zakresie manipulowania kobietami, aby. zdecydowały się uprawiać seks, jak również kontrolowania lub „kierowania” kobietami w ich życiu. W podobnym stylu utrzymany jest „Men’s Health”, kolejne popularne czasopismo dla mężczyzn w przedziale wiekowym 2(MtO lat. We wrześniowym numerze z roku 2000 zamieszczono artykuł poświęcony „najbardziej przyjaznych mężczyźnie” i najbardziej „antymę-śkićh” college’ów i uniwersytetów w Stanach Zjednoczonych. Wśród kryteriów, decydujących o uznaniu danej uczelni za „nieprzyjazną”, znajdowały się: prowadzenie zdecydowanych działań przeciwko molestowaniu seksualnemu oraz rozwijanie feministycznie zorientowanych programów studiów kobiecych. Kryteria wyłaniania szkół „przyjaznych” dla mężczyzn obejmowały: swobodne działania bractw studenckich, sukcesy drużyn sportowych, tolerancję wobec picia alkoholu i atrakcyjne kobiety. Taki artykuł wydaje się zaprzeczać misji „Men’s Health”, za którą wydawca uznaje pokazywanie „ludzi, którzy mogą użyć siły swoich ciał i umysłów po to, aby uczynić swoje życie lepszym”.