56527 skanuj0008

fe^-j - 2 UZ.' -UęJ    nu-UX UU W W)Ą    ^/u^J

e_s2 = 500 + 0,5 • 300-40 = 610 mm (0,61 m).    . ^

Sjjjgjaf'’

Ponieważ e_sl = 390 >0,5 -300-40 = 190 mm, mamy do czynienia z przypadkiem dużego mimośrodu.

A. Obliczenie metodą ogólną

Ze wzoru (5.4) ustalamy wartość momentu

M_Sdl = 0,180 • (0,50 - 0,5 • 0,30 + 0,04) = 0,0702 MN • m.

a następnie z zależności (5.12) określamy

/W =

0,0702

1,0 0,26²-0,85-10,6

= 0,115    = 0,180.

Ponieważ wyznaczona wartość £ odpowiada zakresowi lb, zbrojenie A_s2 jest obliczeniowo zbędne. Zgodnie z PN-99 zakładamy jednak minimalne pole przekroju tego zbrojenia. Ze wzoru (5.27) otrzymujemy

A,_{2 min} = 0,002 ■ 0,26 • 1,0 = 0,00052 m² (5,20 cm²).

Z tablicy Z.2 (załącznik) przyjęto w obliczanym przekroju pręty 0 12 mm rozmieszczone co 200 mm ^2.prov = 5,65 cm² >5,25 cm².

Ponieważ pole przekroju zbrojenia ściskanego jest większe od zera, należy skorygować zasięg strefy ściskanej. W tym celu wyznaczamy ponownie współczynnik /r (z uwzględnieniem pola przekroju zbrojenia A_s2 i naprężeń w tym zbrojeniu). I tak, dla:

a-,

0,180, —

d

40

-= 0,154, £

260

210

200000

= 0,00105 (1,05%,),

ze wzoru (3.46) obliczamy

0,300.

0,180-0,154    1

1-0,18    ' 0,00105

Identyczną wartość współczynnika k_s2 można po odpowiedniej interpolacji otrzymać z tabl. 3.5. Obliczamy ponownie ze wzoru (5.14)

= 0,102 —>£ = 0,165.

0,0702 - 0,000565 • (0,26 - 0,04) • 0,30 -210

1,0 - 0,26²-0,85-10,6 Dla tej wartości £

K? = 0,01

0,165-0,154

1

- = 0,13.

1-0,18    0,00105

Wobec zmiany naprężeń w zbrojeniu ściskanym należy ponownie skorygować £ 0,0702-0,000565 • (0,26 - 0,04) • 0,13 • 210

1,0-0,26²-0,85 -10,6

= 0,110—»£ = 0,175.

«£rU.

, nm o.iis-ą-is9 1

J; £ <f3

k_t7 = O,Ol--------— = o 24

A^OJ8 0,00105    ’ ‘

Zatem po kilku krokach iteracji

A =

_ 0,0702 - 0,000565 • (0,26 - 0,04) • 0,244 • 210

1,0 - 0,26² • 0,85 • 10,6

= 0,106—>£ = 0,170.

Ponieważ wartość £ = 0,170 różni się od poprzedniej (£ = 0,175) mniej niż o 5%, tak więc iterację można uznać za zakończoną. Ostatecznie

k_s2 = 0,01-

0,170-0,154

1

1-0,18    0,00105

0,19.

Przyjmujemy jednocześnie z tabl. 3.4 współczynnik a) = 0,115. Teraz obliczamy pole przekroju zbrojenia rozciąganego ze wzoru (5.15)

A | = (0,115 • 1 • 0,26 • 0,85 • 10,6 + 0,000565 • 0,19 • 210 + 0,180) — =

¹ 210

= 0,002247 m² (22,47 cm²).

Z tablicy Z.2 przyjęto pręty poziome 0 18 mm rozmieszczone co 110 mm; A_{sl prov} = 23,20 cm² >22,47 cm².

B. Obliczenie metodą uproszczoną

W metodzie uproszczonej zakłada się z góry możliwość pełnego wykorzystania efektywnej strefy ściskanej. Dla stali klasy A-I z tabl. 3.9 odczytujemy Ę_eff lim = 0,62; przy tym założeniu pole przekroju zbrojenia ściskanego obliczamy ze wzoru (5.24)

A_S2 ~

0,180 • 0,39 - 0,62 • (1 - 0,5 • 0,62) • 0,26² • 1,0 • 0,85 • 10,6 (0,26-0,04)-210

=-0,0041 <0.

Wynik ujemny oznacza, że zbrojenie ściskane nie jest potrzebne obliczeniowo. Podobnie jak w metodzie ogólnej zakładamy, że zbrojenie A_sl stanowią pręty 012 mm rozmieszczone co 200 mm (minimalny stopień zbrojenia). Rzeczywisty zasięg efektywnej strefy ściskanej lokuje się poniżej wartości granicznej. Przy wyznaczaniu wartości £_e// można skorzystać ze wzoru (5.14) i tabl. 3.10.

^// =

0,0702-0,000565 • 210- (0,26 - 0,04) 0,26²-1,0 - 0,85-10,6

0,072 -> Ę_eff = 0,075.

Warunek (5.22) nie został spełniony, gdyż

£_e// = 0,075 <

2-0,04

0,26

0,308,

tak więc zbrojenie rozciągane należy wymiarować ze wzoru (5.26). Otrzymujemy

Q_t > Q cy O

-2.^0